ΠΑΣΧΑΛΙΟΝ ΜΗΝΥΜΑ 2009 ΤΗΣ Α.Θ.Μ. ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ κ.κ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΤΟΥ Γ΄
ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄
Ελέω Θεού Πατριάρχης της Αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ
και πάσης Παλαιστίνης
παντί τω πληρώματι της Εκκλησίας, χάριν και έλεος και ειρήνην
από του Παναγίου και Ζωδόχου Τάφου
του Αναστάντος Χριστού.
«Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν τον εσταυρωμένον.
Ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε, ίδε ο τόπος όπου έθηκαν Αυτόν».
(Μαρκ. 16, 6).
Λίαν πρωΐ, όρθρου βαθέος, τη μια των Σαββάτων, επί των ημερών Ποντίου Πιλάτου του ηγεμόνος, γυναίκες μυροφόροι προσελθούσαι εις τον τάφον τούτον, επί του οποίου τελούμεν σήμερον την αναστάσιμον θ. Λειτουργίαν, ίνα δια μύρων αλείψωσι τον εν αυτώ ταφέντα Ιησούν τον Ναζωραίον τον εσταυρωμένον, εθεάσαντο θέαν υπερφυή και ηκροάσθησαν άκουσμα παράδοξον και όμως αληθινόν.
Τον λίθον της θύρας του εσφραγισμένου τάφου είδον μετηρμένον και αποκεκυλισμένον, την κουστωδίαν πεπληγμένην αορασία και άγγελον λαμπροφορούντα επί τον λίθον καθήμενον και διαλεγόμενον αυταίς και λέγοντα: «Μη εκθαμβείσθε. Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν, τον εσταυρωμένον. Hγέρθη, ουκ έστιν ώδε.Ίδε ο τόπος, όπου έθηκαν αυτόν». (Μαρκ. 16, 6-7 ). «Είπατε τοις μαθηταίς αυτού ότι ηγέρθη από των νεκρών». (Ματθ. 28, 7).
Όντως αι μυροφόροι αύται γυναίκες, αι τα μύρα πρότερον τοις δάκρυσι κιρνώσαι, ήκουσαν χαράς ευαγγέλια και εγένοντο από θέας ευαγγελίστριαι του αρρήτου μυστηρίου της αγάπης, της φιλανθρωπίας και της δυνάμεως του Θεού, του μυστηρίου δηλονότι της Αναστάσεως του Υιού Αυτού του Μονογενούς, του σάρκα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου προσλαβόντος και εν τη σαρκί Αυτού ταύτη θάνατον σταυρού υπομείναντος, εν τω καινώ μνημείω τούτω ταφέντος και εκ νεκρών αναστάντος.
Ο Υιός του Θεού ο Μονογενής κατήλθε δια του σταυρού εις τον Άιδην και δια της δυνάμεως του Πατρός Αυτού και της ιδίας θεϊκής Αυτού πανσθενούς δυνάμεως ενίκησε τον θάνατον, τας εναντίας δυνάμεις κατεπάτησε, διαφθοράν εν τω τάφω ουκ οίδε το άχραντον Αυτού σώμα, αλλά ανέστη εκ νεκρών μετά της σαρκός Αυτού και παγγενή τον Αδάμ συνανέστησε. Ημάς συνανέστησεν, ημάς ανώρθωσεν, ημάς εδόξασεν, ημάς ανύψωσεν, ημάς επανήγαγεν εις το αρχαίον, το πρωτόκτιστον κάλλος.
Εν τη δυνάμει ταύτη, την οποίαν εις την ανθρωπίνην ημών φύσιν ενεκέντρισεν ο ενανθρωπήσας και σταυρωθείς και αναστάς εκ νεκρών Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, εις το εξής φοβερός καθίσταται ο άνθρωπος τω διαβόλω και τω θανάτω. Ζη ήδη ο άνθρωπος από του αιώνος τούτου ζωήν αναστημένην, την ζωήν της ογδόης ημέρας, ζωήν εν η πατά επάνω όφεων και σκορπίων, αντέχει και αψηφά τον δια βασάνων θάνατον, συσταυρούται τω σταυρωθέντι δι' αυτόν και εν χαρά και αγαλλιάσει πάντα υπομένει, αεί παραδίδεται εις θάνατον, ίνα την αιώνιον ζωήν κερδίση, ίνα τω αναστάντι Ιησού Χριστώ αιωνίως συζήση.
Η ζωή αύτη ζη την Ανάστασιν προ της αναστάσεως των νεκρών. Είναι η ζωή των αγίων μελών της Εκκλησίας, την οποίαν εθεμελίωσεν εν τω αίματι Αυτού τω τιμίω ο Θεός και Σωτήρ ημών Κύριος Ιησούς Χριστός επί του σταυρού. Είναι η ζωή η νικώσα εν τω αγαθώ το κακόν, η αγαθοποιούσα και ευεργετούσα ως ο αρχηγός αυτής, η ειρηνεύουσα εν εαυτή και την ειρήνην ταύτην αβιάστως και αφθόνως μεταδίδουσα.
Ταύτην την ζωήν αναγγέλει η Εκκλησία τω κόσμω. Εις ταύτην καλεί αυτόν προς συμμετοχήν και απαλλαγήν εκ των επερχομένων τη ανθρωπότητι δεινών, συνεπεία των ιδίων αυτής αμαρτιών και ανομιών και τρόπων ζωής πεπλανημένης.
Ταύτην την ζωήν και Ημείς ως ταπεινοί διάδοχοι των πρώτων αυτοπτών και αυτηκόων μαρτύρων του Λόγου και ως φύλακες του ολβίου τούτου Τάφου, μετά του επ' αυτού Κουβουκλίου, του «κτήματος και αφιερώματος τω Χριστώ των Ορθοδόξων Ρωμαίων», κηρύσσομεν και διαλαλούμεν τοις εγγύς και τοις μακράν, τω αυτόχθονι εμπεπιστευμένω Ημίν ποιμνίω και τοις εκ περάτων της γης φιλοθέοις προσκυνηταίς προς ζωήν και δύναμιν, χαράν και αγαλλίασιν, βεβαιότητα και ελπίδα, οικοδομήν πνευματικήν, ζωήν αιώνιον και σωτηρίαν.
Εν τη Αγία Πόλει Ιερουσαλήμ, Πάσχα ‚βθ'
Μετά Πατρικών ευχών και Πατριαρχικών ευλογιών,
Διάπυρος προς Κύριον Ευχέτης,
ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ'
Πατριάρχης Ιεροσολύμων