Άγιο Πάσχα, Νάντιας Αντωνοπούλου

Άγιο Πάσχα, όλη η φύση θα λάμψει,
μες στο κόσμο θ' αναβλύζει χαρά,
και το Φως θα χαρίσει στην πλάση,
η Άγια Πόλη, που για πάντα πονά...

Ήρθε Εκείνος, για να φέρει γαλήνη,
να λυτρώσει απ' την άγρια φωτιά,
προσμονή για ζωή να μας δίνει,
σε μιαν άλλη διάσταση πια.

Τις πληγές μας με βάλσαμο κλείνει,
η ελπίδα που ανθίζει ξανά,
τη σκληρή τιμωρία μας σβήνει,
για του Αδάμ την οικτρή συμφορά!

Χρόνια τόσα διαβήκαν κι ακόμα,
συγκινεί η θυσία την καρδιά
και το αίμα που στάζει στο χώμα,
από εμάς μια φρικτή μαχαιριά.
Μια υπέρτατη, δίχως όρια θυσία,
όμοιά της δεν θα υπάρξει στη γη,
που υπέφερε ο Χριστός για τη μία,
για την κάθε δικιά μας πνοή.

Κάτω απ' ίσκιο αιωνόβιας ελιάς
το μαρτύριο να αλλάξει δεόταν,
μα είχε έρθει, για να σώσει εμάς,
και τα πάθη σιωπώντας δεχόταν.

Το πανίερο κορμί Του εδόθη,
σε βωμό ως αμνός να σφαγεί,
ολοκαύτωμα ικεσίας υψώθη
σαν θυμίαμα, φραγγελίου η οργή.

Ένα δάκρυ κυλάει, που εστάθη
στη ματιά μου κλεισμένο δειλά,
για ό,τι έπραξα κι ήταν αγκάθι,
στο στεφάνι που τρυπούσε σκληρά.
Μάταια ψάχνω μιαν άκρη,
για να κρύψει τη θλίψη η ψυχή,
που σκορπίζουν οι τύψεις σαν στάχτη,
για ό,τι πίσω μου έχει θαφτεί.

Τον Σταυρό Σου Χριστέ όταν κοιτάζω,
στο μυαλό να χωράει δεν μπορεί,
πως η ανθρώπινη αχαριστία,
έγιν' όξος μαζί και χολή.

Πού είναι ο δρόμος κοντά Σου να 'ρθούμε,
ποια οδός θα μας φέρει εκεί,
τα καρφιά των χεριών Σου να βγούνε,
να σημάνει μια νέα αρχή!

"Αγαπάτε αλλήλους" μας είπες
κι είναι αυτή η εντολή ακριβή,
που στο πέρασμα τόσων αιώνων
έχει πια εντελώς ξεχαστεί.

Όλοι οι άνθρωποι είμαστε αδέλφια
και πλασμένοι με αγάπη να ζούμε,
οι αγροί να μας θρέψουν αντέχουν,
για όλους υπάρχει νερό, για να πιούμε.

Την εικόνα Σου ο ένας στον άλλον
ν' αντικρίσουμε αμέσως μπορούμε,
τον εαυτό μας στον κάθε "πλησίον",
σαν αστέρι να φέγγει θα βρούμε.

Κι όμως...

Μίση, πόλεμοι, φθόνος, κακία
έχουν πάνω στη γη απλωθεί,
τη μορφή μας χαράζουν με βία,
με μελάνι που δεν θα χαθεί.

Θεέ μου,
να εννοήσουμε ως τώρα μοχθούμε,
ό,τι τέλειο μας έχεις πει,
τους διαδρόμους της σκέψης ποθούμε,
να λαμπρύνεις με το Πνεύμα Σου, Εσύ!

Δώσ' μας δύναμη, πίστη να βγούμε
σε λιμάνια δικών Σου καιρών,
δώσ' μας στήριγμα στη καταιγίδα
και καρδιά τρυφερή σαν παιδιών.

Άγιο Πάσχα και γύρω κι εντός μας
και συγνώμη ζητούμε πικρά,
για τα λάθη που μας κυβερνούνε,
για το "εγώ", που μας πνίγει σφιχτά.

Τον Σταυρό Σου Χριστέ προσκυνούμε,
προσδοκούμε την άγια ευχή,
της ψυχής μας το νόστο να δούμε,
Παραδείσου όταν χαράξει η αυγή!