Όταν η προσκυνήτρια Ηγερία ή Εγερία της Παλαιοχριστιανικής εποχής αποφάσισε να επισκεφθεί τα πιο σημαντικά χριστιανικά προσκυνήματα στη Μεσόγειο την περίοδο 381-384 μ.Χ., δεν μπορούσε να φανταστεί ότι δημιουργούσε το υπόβαθρο για ένα διακρατικό εγχείρημα εκατοντάδες χρόνια αργότερα.
Η Ηγερία, λεγόμενη και Εγερία (Egeria κατά τους Λατίνους), ήταν πρόσωπο της Ρωμαϊκής Μυθολογίας. Αρχικά ήταν Νύμφη και αργότερα σύζυγος του μυθικού Βασιλέως και νομοθέτη Νουμά Πομπιλίου, του δεύτερου βασιλιά της Ρώμης, ο οποίος για να προσδώσει περισσότερο κύρος στους νόμους του έλεγε ότι αυτούς τους υπαγόρευε σε αυτόν η Νύμφη Ηγερία που τη συναντούσε στο δάσος. Η Ηγερία λατρευόταν επίσης και ως προστάτης των γυναικών κατά τον τοκετό. Το όνομα "Ηγερία" χρησιμοποιείται σήμερα σε εκφράσεις προς ένδειξη φίλης που διακρίνεται στις τέχνες και ειδικότερα σε εκείνες που ασκούν ιδιαίτερη επιρροή στο δημόσιο βίο κυρίως επιφανών ανδρών.
Το επιστημονικό σύγγραμμα με την ονομασία "EGERIA - Mediterranean Medieval Places of Pilgrimage", στην αγγλική γλώσσα, δημιουργήθηκε με βασικό σκοπό την καταγραφή, διατήρηση και προβολή των μνημείων και προσκυνηματικών τόπων του Μεσαίωνα στην ευρω - μεσογειακή περιοχή. Το έργο αυτό έφερε σε στενή επαφή οκτώ κράτη της Ανατολικής Μεσογείου, τα οποία έχουν εργαστεί εντατικά, προκειμένου να πετύχουν έναν ύψιστο πολυδιάστατο σκοπό: την προσφορά στην περιοχή αυτή των προοπτικών μιας δημιουργικής και ειρηνικής συνεργασίας, τη ρύθμιση νέων ταυτοτήτων μέσω της επικοινωνίας και διαρκούς αλληλεπίδρασης, την ανάπτυξη μιας κοινής μεθοδολογίας και κοινών εργαλείων για τη διαχείριση της πολιτισμικής κληρονομιάς, την προώθηση του πολιτισμικού τουρισμού, διαμορφώνοντας τις σωστές συνθήκες για την κοινωνικό - οικονομική ανάπτυξη της περιοχής και η καθιέρωση περαιτέρω συνεργασίας για νέες παραγωγικές μελλοντικές δραστηριότητες.
Δημόσιες αρχές, Ινστιτούτα, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, Υπουργεία, όπως το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού και η Διεύθυνση Βυζαντινών και Μετά - Βυζαντινών αρχαιοτήτων και ιδιωτικοί φορείς των οκτώ κρατών της Ανατολικής Μεσογείου συνέβαλαν στην εφαρμογή του ως άνω στόχου. Επιπλέον δημιουργήθηκε ένας ενδιαφέρον ιστοχώρος, καταγράφοντας τα επιλεγμένα μνημεία, κινητά και ακίνητα, συνδεδεμένα με τα προσκυνηματικά κέντρα, καθώς και μια ηλεκτρονική επικοινωνιακή πλατφόρμα προς χρήση από τα εμπλεκόμενα πρόσωπα και φορείς από οκτώ κράτη τριών ηπείρων, ήτοι την Κύπρο, την Ελλάδα, την Αίγυπτο, το Ισραήλ, την Ιταλία, τον Λίβανο, τη Συρία και την Τουρκία.
Το πρώτο μέρος του βιβλίου περιλαμβάνει φωτογραφίες και ειδικά άρθρα ακαδημαϊκού περιεχομένου και καταχωρήσεις καταλόγου για τα πιο σημαντικά μνημεία της Ανατολικής Μεσογείου. Το δεύτερο μέρος περιλαμβάνει άρθρα σχετικά με τα κινητά μνημεία, κυρίως λατρευτικά αντικείμενα, όπως εικόνες, λειψανοθήκες, σταυρούς και άλλα χειροποίητα αντικείμενα.
Ανάμεσα στα προσκυνηματικά κέντρα που αναδεικνύονται μέσα από το εγχείρημα αυτό, βρίσκεται και το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων στο Ισραήλ. Συγκεκριμένα παρατίθενται φωτογραφίες και πλείστα στοιχεία που αφορούν το εκκλησιαστικό συγκρότημα του Παναγίου Τάφου και τον Πανίερου Ναού της Αναστάσεως. Ιστορικά στοιχεία, πληροφορίες και φωτογραφικό υλικό για το Γολγοθά, το Καθολικό, το Ιερό Κουβούκλιο, τον Ομφαλό και τα Παρεκκλήσια συνθέτουν το αφιέρωμα στο σπουδαίο αυτό λίκνο της Χριστιανοσύνης.
Στο βιβλίο περιλαμβάνονται στοιχεία και για άλλα αξιόλογα προσκυνηματικά κέντρα, που ανήκουν στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, όπως το Μοναστήρι του Πειρασμού στο Σαραντάριο Όρος στην Ιεριχώ, τη Βασιλική της Γεννήσεως στη Βηθλεέμ, ο Ιερός Ναός του Πάνσεπτου Θεομητορικού μνήματος στη Γεθσημανή, ο Ιερός Ναός του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στην Παλαιά Πόλη της Ιερουσαλήμ και το Μοναστήρι του Τιμίου Σταυρού στην Ιερουσαλήμ.
Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, που περιέχει τους πιο σημαντικούς θησαυρούς της Ανατολικής Μεσογείου, δεσπόζουσα θέση κατέχει το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, με την καταγραφή και παρουσίαση εξαιρετικών χρυσοποίκιλτων και περίτεχνων αντικειμένων, τα οποία φυλάσσονται στον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως.
Ανάμεσα σε αυτά είναι ο Σταυρός του Ιωάννου του Παλαιολόγου, του 15ου αιώνα, ο Σταυρός του Αυτοκράτορος Ηρακλείου, του 6ου αιώνα, η μίτρα του Πατριάρχου Παϊσίου του 17ου αιώνα, η μίτρα του Πατριάρχου Κύριλλου ΙΙ του 19ου αιώνα, η κρυστάλλινη θήκη, που περιέχει μέρος του Τιμίου Σταυρού, γνωστή ως τιάρα, του 11ου αιώνα, το λειτουργικό βιβλίο των Ευαγγελίων, που χρονολογείται το 1608, ο διαμαντένιος Σταυρός του Πατριάρχου Κύριλλου ΙΙ του 19ου αιώνα, λειψανοθήκες του 19ου αιώνα και Άγιο δισκάριο του 19ου αιώνα.
Το επιστημονικό αυτό έργο αποτελεί περίτρανο τεκμήριο των θησαυρών των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου και συμβάλλει στη διάσωση της πολιτισμικής κληρονομιάς και του Χριστιανισμού, με την προβολή προσκυνημάτων - Συμβόλων της χριστιανικής πίστης, ως ιερής παρακαταθήκης στο πέρας των αιώνων, όχι στα στενά όρια της Μεσογείου, αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο.
Πηγή Υλικού
Hellenic Ministry of Culture and the Participants of the EGERIA Program, "Egeria, Monuments of faith on the Medieval Mediterranean"
Επιλογή Υλικού
Αικατερίνη Διαμαντοπούλου
Υπεύθυνη Υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων
Login
Υπενθύμιση κωδικού