Νύχτα τρανή. Πάνω απ΄ τη γη, τη μολυσμένη γη μας,
περνά ο Θεός... Σκιρτοβολά κι αγάλλετ' η ψυχή μας.
Περνά ο Θεός και σμίγουμε φύση θνητή και θεία,
κι ασίγητη στους ουρανούς αντιλαλεί υμνωδία.
Νύχτα τρανή, γεμάτη φως, ψηλά στον ουρανό
βλέπω ένα αστέρι να σκορπά τις μαγικές του αχτίδες.
Ψάλλε, ψυχή μου. Τώρα πια θα πάψω να πονώ.
Γλυκές φυτρώνουν μέσα μου κι ανθοβολούν οι ελπίδες.
Νύχτα τρανή, ξανάνιωμα του παλιωμένου κόσμου,
σαν φως και δύναμη ψυχής και νου σε νιώθω εντός μου.
Νύχτα τρανή. Ω θείο παιδί στη βρεφική σου φάτνη
κόσμοι, φυλές, λαοί, γενιές, για να σε προσκυνήσουν
σκύβουν γεμάτοι από χαρά κι από παλμό γεμάτοι
κι από το φως που χάρισε στον κόσμο η γέννησή Σου.
Επιλογή υλικού:
Αικατερίνη Διαμαντοπούλου
Υπεύθυνη Υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων
Login
Υπενθύμιση κωδικού