Με πλήττουν με μανία

Σαν άστρο το εωθινό, αστράφτεις κι η αυγή,
προβάλλει με ονειρικό τρόπο και μια κραυγή,
αφήνω απ' τα έγκατα με πόνο και ζητώ,
τη λύτρωση, τη λευτεριά, Μάννα μου εξαιτώ,

απ' τη δουλεία των παθών, τα μίση και τα λάθη,
ταχέως Εσύ πρόσδραμε, ελπίς μου δεν εχάθη.
Κλίνω το γόνυ ευλαβικά, τας χείρας εξυψώνω,
δώσε μου την αναψυχή, να, σαν λιβάνι λιώνω.

Χείλη κινώ και γλώσσα μου, έκκλησιν αναπέμπω,
να με στηρίξης στη ζωή, προτού στο μνήμα έμπω.
Θλίψεις μεγάλες, συμφορές, με πλήττουν με μανία,
δοκιμασίες χαλεπές, χαλκεύουν τυραννία,

στο σώμα μου και στην ψυχή. Δώσε εσύ ν' αντέξω,
στην πάλη μου με το κακό. Μ' άνθη πολλά να πλέξω,
στεφάνι αμαράντινο, με κρίνα στολισμένο,
με ρόδα, μ' αγριολούλουδα μ' αγάπη υφασμένο,

για σε τη Μεγαλόχαρη και στο προσκυνητάρι,
εις την εικόνα τη σεπτή, τ' αφήνω και τη χάρη,
δώσε να με διακρατή, να σκέπη τη ζωή μου,
μοσχοβολιά και γλυκασμός, ανάσα και πνοή μου,

ανάκτορο τρισεύγενο, λιμήν αθανασίας
το κήρυγμα των ευσεβών, κήλιξ της αμβροσίας.
Το άσμα το μελίρρυτο, νεφέλη φωτεινή,
νάμα διψώντων, ευλαβών, χαρά παντοτινή.

Τρισένδοξη Παντάνασσα, το ρυπαρό εμένα,
βοήθησέ με να βρεθώ, με το Θεό τον Ένα,
τον αληθή, που κυβερνά, τα μήκη και τα πλάτη,
τ' απείρου το απέραντο. Στο πάλλευκο το άτι,

θαρθεί Χριστός, για δεύτερη, φορά να κρίνη ζώντας
και θ' αναστήση τους νεκρούς, βρυγμοί απ' τους οδόντας,
των βδελυρών αμαρτωλών, των αμετανοήτων,
θε ν' ακουσθούν και γοερές κραυγές των αποβλήτων,

των δύστηνων ανθρώπων, πικρία κ΄ αγωνία,
η θλίψη και η ταραχή, σφοδρότητα, μανία,
θα δέρνη τους αμαρτωλούς, που δε μετανοήσαν
και του Χριστού τις εντολές, τις εκαταφρονήσαν.

9-7-2004

Πηγή Υλικού
Αρχιμ. Θεόκλητου Ι. Μπρούζη, Δοξαστικές και Ικετήριες Ωδές στην Υπεραγία Θεοτόκο, Σπερχειάδα Φεβρουάριος 2007

Επιλογή υλικού
Αικατερίνη Διαμαντοπούλου
Υπεύθυνη υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων