Ενταύθα παρέμεινεν επ' ολίγον δια μικράν εκ της οδοιπορίας ανάπαυσιν, άχρις ου ετοιμασθώσι τα απαραίτητα δια την τελετήν των Εγκωμίων εν τω Θεομητορικώ Μνήματι. Η τελετή αύτη ήρξατο συμφώνως τω Ιεροσολυμιτικώ Τυπικώ δια της υποδοχής του Μακαριωτάτου Πατρός ημών και Πατριάρχου Ιεροσολύμων Θεοφίλου Γ' εις την αυλήν του ιερού Ναού της Κοιμήσεως, της ευλογίας του θυμιάματος και της Εισόδου.
Η Είσοδος ήρξατο δια της επισήμου προς τον σταυροειδή υπόγειον Ιερόν Ναόν και δια των πολλών βαθμίδων αυτού καθόδου, εν ω εψάλλετο υπό των ιεροψαλτών το απολυτίκιον: «Εν τη γεννήσει την Παρθενίαν εφύλαξας, εν τη Κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε».
Φθάσας ο Μακαριώτατος εις το μέσον του Ναού προ του Θεομητορικού Μνήματος, ηυλόγησε το ασφυκτικώς συνωστιζόμενον καθ' όλον τον ναόν ευσεβές εκκλησίασμα Ορθοδόξων εκ διαφόρων χωρών, Ισραήλ, Ιορδανίας, Παλαιστινιακής Αυτονομίας, Ελλάδος, Κύπρου, Ρωσίας, Ουκρανίας, Ρουμανίας, Μολδαβίας και Σερβίας.
Ενδεδυμένος τον μανδύαν και κρατών την ποιμαντορικήν ράβδον, ανήλθεν εις τον θρόνον ο Μακαριώτατος, ότε και προσήλθον οι Αγιοταφίται ιερείς και οι παρεπιδημούντες εκ των άλλων αδελφών Ορθοδόξων Εκκλησιών και έλαβον καιρόν δια την συμμετοχήν αυτών εις την τελετήν των Εγκωμίων.
Οι ιεροψάλται έψαλλον εις αργόν βυζαντινόν μέλος το «Άνωθεν οι προφήται Σε προκατήγγειλον...», έως ότου οι ιερείς, οι Αρχιερείς και ο Πατριάρχης ενδυθώσι πλήρη ιερατικήν, αρχιερατικήν και πατριαρχικήν στολήν.
Μετά τούτο ήρξατο η ακολουθία των Εγκωμίων εις τρεις στάσεις:
Την α': «Η ζωή εν τάφω κατετέθης, βαβαί...».
Την β': «Άξιον εστίν μεγαλύνειν Σε, την Θεοτόκον...».
Την γ':«Αι γενεαί πάσαι ύμνον τη ταφή σου προσάγουσι, Παρθένε....».
Εις την α' των στάσεων τούτων ο Πατριάρχης εθυμίασε τον τάφον και το εκκλησίασμα, ενώ εις τας β' και γ', Αρχιερείς.
Εις τους θεολογικούς ύμνους των στάσεων τούτων, κατανυκτικώς ψαλέντων υπό του Πατριάρχου, των Αρχιερέων και των ιερέων εναλλάξ και των ιεροψαλτών, υμνήθη η Υπεραγία Θεοτόκος, ως η Αγνή Κόρη, η εκ Πνεύματος Αγίου σαρκώσασα τον άσαρκον πριν Λόγον, η διακονήσασα τούτον και ακολουθήσασα Αυτόν έως του σταυρού και μετά την Ανάστασιν και την εις ουρανούς Ανάληψιν Αυτού παραμείνασα εις Ιερουσαλήμ και προσευχομένη επί του Όρους των Ελαιών, ένθα προανηγγέλθη Αυτή ο θάνατος Αυτής, εφ' ω εκ περάτων της Οικουμένης, θείω νεύματι, συνηθροίσθησαν οι Απόστολοι και ενεταφίασαν αυτήν «Γεθσημανή τω χωρίω». Ο τάφος όμως ούτος δεν εκράτησε την Μητέρα της Ζωής. Ο Υιός και Κύριος και Θεός Αυτής μετέστησεν Αυτήν προ της καθολικής Αναστάσεως του ανθρωπίνου γένους, ψυχή τε και σώματι και εκάθισεν Αυτήν δεξιόθεν Αυτού. Εκείθεν Αύτη πρεσβεύει και μεσιτεύει υπέρ βοηθείας και λυτρώσεως ημών εκ παντοίων κινδύνων και νόσων και δεινών και περιστάσεων. Μετά την συμπλήρωσιν της ψαλμωδίας των ύμνων, εκήρυξε τον θείον λόγον ο εκ της Εκκλησίας της Ελλάδος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρών κ. Θεολόγος.
Εις την θεολογικήν και συγκινητικήν ομιλίαν αυτού ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρών εξύμνησε την Θεοτόκον ως την Αγνήν Αειπάρθενον, αλλά και Μητέρα του Θεού ημών, την αφωσιωμένην εν υπακοή τω Υιώ Αυτής, την θανούσαν και ταφείσαν εν τω έμπροσθεν ημών Πανσέπτω Μνήματι Αυτής, μη κρατηθείσαν όμως υπό του τάφου και της νεκρώσεως Αυτής. Αύτη μετέστη μετά θάνατον και ζη δεξιόθεν του Θρόνου του Υιού Αυτής ως πρώτη της θριαμβευούσης Εκκλησίας, ανωτέρα των αγγέλων, των Σεραφείμ και των Χερουβείμ, πρεσβεύουσα υπέρ ημών, προφθάνουσα εν ανάγκαις, κινδύνοις και δοκιμασίαις. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρών κ. Θεολόγος εσυνέχισεν υπογραμμίζων ότι η Θεομητορική αύτη εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και η αγία Μετάστασις Αυτής προς τον Υιόν και Θεόν Αυτής γεννά και τρέφει σήμερον εν ταις καρδίαις ημών των πιστών και παντός του «πεπτωκότος» ανθρωπίνου γένους την ελπίδα. Δίχως την ελπίδα, εδρεύουσαν εις τας καρδίας των ανθρώπων, παρουσιάζονται πλείστα δεινά και νοσηραί καταστάσεις εις τας κοινωνίας ημών. Ταύτην την ελπίδα προσπίπτομεν και παρακαλούμεν να μας χαρίζη η Υπεραγία Θεοτόκος, η υψωθείσα εις τους ουρανούς και μεσιτεύουσα εις το διηνεκές υπέρ του ανθρωπίνου γένους, ιδία δε υπέρ των πιστευόντων εις τον Υιόν Αυτής και τιμώντων Αυτήν.
Μετά τον θείον λόγον εψάλησαν τα Ευλογητάρια και οι Αίνοι και η Δοξολογία, επί τω τέλει της οποίας και εν ω εψάλλετο το ασματικόν «Άγιος ο Θεός......» εγένετο η έξοδος της ιεράς εικόνος της Υπεραγίας Θεοτόκου δια των βαθμίδων προς την πύλην του Ναού επί ηυτρεπισμένου μετ' ευλαβείας και καλαισθησίας δι' ανθέων Επιταφίου, βασταζομένου υπό ιερέων εναλλάξ, προπορευομένων όλων των ιερέων και ακολουθούντων των Αρχιερέων και του Πατριάρχου. Ότε η πομπή έφθασεν εις το ανώτατον σημείον των βαθμίδων προ της πύλης, ο Πατριάρχης ανέπεμψε δέησιν «υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης» και «υπέρ προστασίας και ευσταθείας του γένους ημών» και «αγαθής καταστάσεως του σύμπαντος κόσμου», παρουσία και του Γενικού Προξένου της Ελλάδος εις τα Ιεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Αθανασίου.
Της δεήσεως συμπληρωθείσης, ψαλλομένου του «Απόστολοι εκ περάτων» και «Εν τη γεννήσει την Παρθενίαν εφύλαξας...», οι κρατούντες τον Επιτάφιον ιερείς εκινήθησαν προς το κέντρον του Ναού και τον χώρον της «Πλατυτέρας», όπισθεν του Τάφου της Θεοτόκου, όπου και ετοποθέτησαν αυτόν δια προσκύνησιν της ιεράς εικόνος της Θεοτόκου υπό των πιστών επί εννέα ημέρας, έως της ανόδου αυτής εις το έναντι του Ναού της Αναστάσεως Παρεκκλήσιον αυτής την 23ην Αυγούστου, ημέραν της αποδόσεως της εορτής της Κοιμήσεως.
Εκ της Αρχιγραμματείας
Login
Υπενθύμιση κωδικού