Στην ελληνική φύση όλα είναι απλά, καθαρά, λιγοστά, όχι πλήθος που κουράζει το μυαλό. Γι’ αυτό και τα αισθήματά μας είναι τα ίδια, απλά όσο είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και δεν παριστάνουμε κάτι άλλο. Αυτή λοιπόν η απλότητα που υπάρχει στη φύση και την ψυχή μας, είναι η «πλούσια φτώχεια» του γένους μας.
Η τέχνη μας είναι κι αυτή, σαν την ελληνική φύση, απλή απ’ έξω και πλούσια από μέσα. Τα αρχαία κτίρια ξεκουράζουνε με την απλότητά τους. Οι βυζαντινές εκκλησίες με τον τρούλο θαρρείς πως είναι μικρά βουναλάκια πάνω στα μεγάλα. Τα μικρά ρημοκλήσια με την καμαρωτή σκεπή, με το ανεπιτήδευτο χτίσιμο, στέκονται πάνω στις ράχες ή στις πλαγιές με ένα δυο δεντράκια για συντροφιά. Κι είναι τόσο ταιριαστά με τη γύρω τοποθεσία, που τα χαίρεσαι, όπως χαίρεσαι έναν όμορφο βράχο, ένα νησάκι κι έναν κάβο.
Τα ίδια γίνονται και στις άλλες τέχνες. Η δική μας ζωγραφική, δηλαδή η βυζαντινή, είναι απλή και λιτή στην όψη, καθαρισμένη από τα μάταια και ανώφελα στολίδια της προοπτικής και της ανατομίας, καθαρή σας κρούσταλλο.
Κι η μουσική μας είναι κι εκείνη απλή, σεμνή, καθαρή και κάνει πιο εκφραστικά τα λόγια ενός τραγουδιού. Και τα όργανα που την παίζουμε είναι απλά και λιγοστά. Το ίδιο και η ψαλμωδία μας είναι απλή, παθητική και πνευματική, χωρίς κανένα όργανο.
Αυτή είναι η «πλούσια φτώχεια» που υπάρχει στα δικά μας πράγματα, δηλαδή η απλή όψη της φύσης μας και της τέχνης μας, που κρύβει όμως μυστικούς θησαυρούς.
Πηγή υλικού
Με το Χριστό στον αγώνα, Ορθόδοξη Χριστιανική αγωγή, Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, σελ. 152
Επιλογή υλικού
Αικατερίνη Διαμαντοπούλου
Υπεύθυνη υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων
Login
Υπενθύμιση κωδικού