«Το έτος 1985 άρχισε πολύ άσχημα και συνέχισε πολύ χειρότερα! Γιατί το θάνατο της μητέρας μου, τον διαδέχτηκε ο θάνατος του αδελφού μου, αφού μάλιστα, ο θάνατος είναι ένας και δεν διακρίνεται σε…. βαθμίδες, όπως μία είναι και η οδύνη που προκαλεί, αλλά γιατί, η μητέρα μου έζησε τόσα χρόνια, ώστε είδε, όχι μόνον «υιούς των υιών αυτής», αλλά και δισέγγονα και πέθανε «πλήρης ημερών», ενώ ο αδελφός μου πέθανε πολύ νέος και άφησε πίσω μια νέα χήρα γυναίκα και δύο μικρά παιδιά, ορφανά! Αυτή είναι η διαφορά και αυτό ακριβώς εννοώ, όταν λέγω «πολύ χειρότερα».
Ο αδελφός μου υπέφερε από την καρδιά του. Είχε υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Ο δε θάνατος της μητέρας μου τον επηρέασε τρομερά και επιδείνωσε την κατάσταση της υγείας του. Γιατί μπορεί η μητέρα μου να ήταν υπερήλικας, αλλά και οι γονείς, για τα παιδιά τους, δεν έχουν ηλικία!
Μετά από αυτά, αποφασίσαμε με τη γυναίκα μου, η οποία είναι ιατρός, να κινήσουμε τη διαδικασία, για τη μεταφορά του στο εξωτερικό, προκειμένου να υποβληθεί σε εγχείρηση ανοικτής καρδιάς. Η απόφαση μας ήταν, πλέον, οριστική και αμετάκλητη. Τα μόνα που μας απέμεναν να καθορίσουμε, ήταν ο χρόνος και η χώρα, που θα υποβαλλόταν στην εγχείρηση και οπωσδήποτε και η …. έγκριση του π. Πορφυρίου. Γιατί, χωρίς την έγκρισή του και την ευχή του, δεν ξεκινούσαμε ποτέ! Για αυτό ακριβώς, επισκεφθήκαμε τον Παππούλη στο Μήλεσι τον μήνα Μάιο ή Ιούνιο 1985, του θέσαμε υπόψη το θέμα, που τόσο μας απασχολούσε και εκείνος, αφού αυτοσυγκεντρώθηκε λίγο, μας απάντησε: Δεν θα χρειασθεί εγχείριση!
Εμείς, επειδή θεωρήσαμε την απάντηση αυτή σαν ένα αναμενόμενο θαύμα, που θα προερχόταν από τις προσευχές του Παππούλη, αρχίσαμε τους πανηγυρισμούς, εγώ, μάλιστα, άρχισα να φιλώ τα χέρια του και να τον χαϊδεύω και να φιλώ το κεφαλάκι του για πολλή ώρα! Όμως, παρατήρησα, ότι ο π. Πορφύριος, όχι μόνο δεν συμμεριζόταν τη χαρά μας, αλλά ήταν περίλυπος πολύ! Αυτό με ανησύχησε πολύ. Και ο χρόνος απέδειξε, ότι η ανησυχία μου ήταν δικαιολογημένη. Γιατί, μετά από ένα μήνα περίπου (18 Ιουλίου 1985), ενώ ο αδελφός μου περνούσε με την οικογένειά του, τις διακοπές του στο χωριό Καλοκοπή (Κουκουβίτσα), υπέστη οίδημα λάρυγγος, ύστερα από τσίμπημα μέλισσας και σε κλάσμα του λεπτού υπέκυψε!
Έτσι, πράγματι, δε χρειάστηκε εγχείριση…. Και δυστυχώς, η πρόβλεψη του Παππούλη, επαληθεύτηκε για ακόμη μια φορά!
Εδώ, αξίζει να σημειωθεί, ότι ο αδελφός μου παραθέριζε πάντα τον Αύγουστο που παίρναμε την άδειά μας εμείς και κρατούσαμε συντροφιά στη μητέρα μου, η οποία έμενε μαζί μας, για να μας «χορτάσει» όπως έλεγε. Μετά το θάνατο της μητέρας μου ο αδελφός πήγε, για πρώτη φορά, εξοχή τον Ιούλιο, για να περάσουμε τον Αύγουστο συντροφιά, αφού η μητέρα μας δεν υπήρχε πια! Και έτσι, αποδείχτηκε, ότι «ενός κακού, μύρια έπονται!»
Πηγή υλικού
Ανάργυρου Καλλιάτσου, Ο Πατήρ Πορφύριος Ο Διορατικός, Ο Προορατικός, ο Ιαματικός, Ιερόν Γυναικείον Ησυχαστήριον «Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος», Ε΄ Έκδοση, Αθήναι 2002, σ. 74-75
Επιλογή υλικού
Αικατερίνη Διαμαντοπούλου, Υπεύθυνη υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων
Login
Υπενθύμιση κωδικού