Πνευματική παρακαταθήκη

Ένας νεαρός μοναχός μου εκμυστηρεύθηκε, χάριν ωφελείας, ότι στις 4-4-1983 επισκέφτηκε το Γέροντα στο κελί του, με μοναδικό σκοπό να πάρει την ευχή του Γέροντα, τον οποίο πάρα πολύ αγαπούσε και ευλαβείτο.

Ο Γέροντας τον δέχτηκε μέσα στο κελί του, στο αρχονταρίκι, όπου, όταν δεν ήταν καλός καιρός, δεχόταν τους προσκυνητές. Αφού τον κέρασε λουκούμια και ξηρούς καρπούς, τον ρώτησε ποιος ήταν ο σκοπός της επίσκεψής του. Ο μοναχός τότε του είπε:

-Γέροντα, θέλω μια χάρη να σας ζητήσω, αλλά δεν γνωρίζω αν θα μου την κάνετε.

Τότε ο Γέροντας του είπε:

-Για πες το, να δούμε τι θέλεις πάλι!

Ο μοναχός έπεσε με το πρόσωπο, γονατιστός στα πόδια του Γέροντα και πιάνοντας τα υποδήματά του, τον παρακάλεσε:

-Το μόνο που θέλω, Γέροντα, είναι να μου δώσετε την ευχή σας. Αμέσως ο Γέροντας γονάτισε και αυτός κάτω και πιάνοντας το κεφάλι του μοναχού εκείνου με τα δυο του χέρια, απαλά, του απάντησε:

-Να έχεις την ευχή του Χριστού μας.

Ο μοναχός από τη μεγάλη ευλάβεια και την ταπεινοφροσύνη, που εκείνη τη στιγμή τον διακατείχε, παρακάλεσε ξανά το Γέροντα:

-Θέλω, Γέροντα και τη δική σας ευχή να μου δώσετε. Και ο Γέροντας:

-Να την έχεις!

Και τον σταύρωσε στο κεφάλι λέγοντάς του:

-Εύχομαι με όλη μου την καρδιά μέσα σε αυτό το πανέμορφο περιβόλι της Παναγίας μας να είσαι ένα αρνάκι γεμάτο πνευματικά στολίδια. Και τελειώνοντας την ευχή αυτή ο Γέροντας προσπάθησε να βάλει το κεφάλι του πιο κάτω από του μοναχού λέγοντάς του:

-Σε παρακαλώ, να κάνεις και συ μια ευχή για μένα.

Ο αδερφός ταπεινά είπε:

-Γέροντα, εγώ δεν είμαι άξιος να σας ευχηθώ. Αυτό που μου λέτε να κάνω είναι εντελώς αδύνατο.

Εκείνος παρακαλούσε με ικετευτικό τρόπο και ο μοναχός του είπε:

-Γέροντα, αλήθεια, θα ευχόμουν κάτι για σας, αν έβλεπα ότι κάτι σας λείπει. Τώρα όμως δεν βλέπω να έχει αφήσει η χάρη κάποιο κενό στην ψυχή σας, για το οποίο θα ήταν δικαιολογημένο να ευχηθώ.

Τότε ο Γέροντας σηκώθηκε – μαζί του και ο αδελφός- και αφού κάθισαν, ο Γέροντας τον συμβούλευσε τι να προσέξει στη ζωή του, για να μπορέσει να χαριτωθεί.

Για χάρη της πνευματικής αυτής παρακαταθήκης διηγήθηκα και το πιο πάνω γεγονός που συνέβη στον αδελφό. Είπε, λοιπόν, ο Γέροντας, πρώτα επιγραμματικά και μετά αναλυτικά:

α) Να φροντίζεις καθημερινά για τον εξαγνισμό της ψυχής σου.

β) Πρέπει να αποκτήσεις τη θεία δικαιοσύνη και όχι τη λογική, γιατί τότε μόνο θα έρθει η χάρη του Χριστού μας.

γ) Στο καθετί που θα κάνεις να σκέφτεσαι αν το θέλει ο Χριστός μας. Έτσι, κι ανάλογα, να το κάνεις ή όχι.

δ) Πρέπει να κάνεις τέλεια υποταγή, για να μπορείς αργότερα να λες στους άλλους για υπακοή.

ε) Το όχι που θα λες σε κάποιον να είναι όχι και το ναι να είναι ναι. Να μην υποκρίνεσαι, αλλά ό,τι σκέπτεσαι να το λες κι ας πειράξει τον άλλο. Μόνον όμως να το λες με καλό τρόπο και να δίνεις και εξηγήσεις.

στ) Να έχεις επάνω σου και να διατηρείς την αρχοντιά αυτή: πάντα να προσέχεις το τι αναπαύει τον αδερφό σου και όχι τον εαυτό σου.

ζ)  Καθημερινά να διαβάζεις ένα κομμάτι από την Καινή Διαθήκη για τον εξαγνισμό της ψυχής σου.

η) Εσύ να μην κοιτάς τι κάνουν οι άλλοι ούτε να εξετάζεις πώς και γιατί το κάνουν.

Σκοπός δικός σου να είναι ο εξαγνισμός της ψυχής σου και η τέλεια υποταγή του νου σου στη θεία χάρη. Για χάρη αυτού του σκοπού να κάνεις τα πάντα. Να προσεύχεσαι, να μελετάς, να λες την ευχή του Χριστού μας ταπεινά, συναισθανόμενος ότι έχεις απόλυτη ανάγκη από το έλεος του Θεού και, με λίγα λόγια, να κοιτάς τα πνευματικά σου.

Εάν εφαρμόσεις αυτά, τότε θα έρθει η χάρη του Χριστού μας στον κατάλληλο καιρό, που εκείνη γνωρίζει ότι πρέπει να σου δοθεί. Μόνο, για να έρθει, πρέπει κατά κάποιον τρόπο να «συγκινηθεί» ο Χριστός από την αγάπη μας, την καλοσύνη μας και την ταπείνωσή μας, γιατί μόνο έτσι θα δώσει τη χάρη Του.

Ακόμη, πρέπει ο πομπός και ο δέκτης (δηλ. Χριστός και ψυχή) να είναι ρυθμισμένοι στην ίδια συχνότητα. Και ό,τι του λέει ο Χριστός να κάνει ο μοναχός. Και ό,τι του λέει ο μοναχός να το κάνει ο Χριστός. Αρκεί να ομοιάσουν στα έργα, στη συχνότητα. Αλλιώς τζάμπα θα καίνε οι μπαταρίες (δηλ. ανώφελα θα γίνονται οι μετάνοιες, τα κομποσχοίνια, οι νηστείες, κλπ). Αυτά είπε ο Γέροντας στο μοναχό εκείνο και κατ’ επέκταση σε όλους εμάς, αφήνοντάς τα σαν πνευματική διαθήκη πατέρα προς παιδιά.

Με βάση λοιπόν αυτή την παρακαθήκη, θα προσπαθήσω να μεταφέρω στην αγάπη σας ό,τι σχετικό με αυτήν άκουσα όλα αυτά τα χρόνια κοντά στο Γέροντα.

Θα ήθελα όμως, προκαταβολικά, να ζητήσω από την αγάπη σας να με συγχωρέσετε, αν κατά τη διάρκεια της διήγησής μου (επειδή είμαι εμπαθής άνθρωπος) διακρίνετε κάποια προσωπικα στοιχεία, που δεν θα έπρεπε να μπουν. Στην περίπτωση συτή σας παρακαλώ με καλό λογισμό να τα προσπεράσετε, για να μη γίνουν η δική μου εμπάθεια και ο εγωισμός αιτία να στερηθεί η γεμάτη καλοσύνη ψυχή σας την ωφέλεια που δίνουν τα πάνσοφα λόγια του Γέροντα.

Πηγή υλικού

Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγιορείτου, Ο Γέρων Παϊσιος, Άγιον Όρος, 1994, σ.69-71

Επιλογή υλικού

Αικατερίνη Διαμαντοπούλου, Υπεύθυνη υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων