"Ἡ Μ.Κ.Ο. "Ρωμηοσύνη" ὡς φορέας ἀναγέννησης τῆς Ρωμηοσύνης"

Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη»
1ο Διεθνὲς Συνέδριο μὲ θέμα «Ἡ Ρωμηοσύνη διαμέσου τῶν αἰώνων»
Ἀμφιθέατρο τοῦ Πολεμικοῦ Μουσείου Ἀθηνῶν
Σάββατο 30 & Κυριακὴ 31 Μαΐου 2009

Εἰσηγήτρια: κ. Αἰκατερίνη Διαμαντοπούλου
Θεολόγος ΜΑ - Φιλόλογος PhD Φιλοσοφίας
Ἀναπληρώτρια Διαχειρίστρια τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη»

Θέμα: "Ἡ Μ.Κ.Ο. "Ρωμηοσύνη" ὡς φορέας ἀναγέννησης τῆς Ρωμηοσύνης"

Μακαριότατε Πατριάρχη Ἱεροσολύμων κκ. Θεόφιλε, Σεβασμιότατοι, ἅγιοι πατέρες, κύριε Πέτρο Κυριακίδη, κύριοι Καθηγητές, ἐκλεκτοὶ προσκεκλημένοι,
Κυρίες καὶ Κύριοι

Ἡ μὴ κυβερνητικὴ ὀργάνωση "Ρωμηοσύνη" συμπλήρωσε τὸν 1ο χρόνο λειτουργίας της. Ἡ σύστασή της ἀποτελεῖ ἐνσάρκωση τῆς πρότασης τοῦ Μακαριότατου Πατριάρχη Ἱεροσολύμων κκ. Θεοφίλου νὰ δημιουργηθεῖ φορέας μὲ τὴν ἐπωνυμία «Ρωμηοσύνη». Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἀποφάσισε τὴν ἵδρυση τῆς Ὀργάνωσης αὐτῆς, τὸ ὄνομα τῆς ὁποίας κοινοποιήθηκε μὲ Πατριαρχικὰ γράμματα. Ἰδιαίτερη μνεία ἀξίζει νὰ γίνει στὸν κύριο Πέτρο Κυριακίδη, ὁ ὁποῖος ἀπεδέχθη τὴν ἐπίσημη πρόσκληση ἐκ μέρους τοῦ Μακαριότατου νὰ ἡγηθεῖ τοῦ ὅλου ἐγχειρήματος στὴ θέση τοῦ Διαχειριστῆ. Στηρίζει ἔμπρακτα, ὡς ὁ βασικὸς χορηγός, τὴ λειτουργία καὶ τὰ ἔργα ποὺ ἐπιτελεῖ ἡ Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη».

Εἶναι ἰδιαίτερη τιμὴ καὶ χαρὰ γιὰ μένα νὰ ὑπηρετῶ τὸν Ὀργανισμὸ τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἀπὸ τὴ θέση τῆς Ἀναπληρώτριας Διαχειρίστριας τῆς Μ.Κ.Ο "Ρωμηοσύνη". Ὁ κ. Πέτρος Κυριακίδης ἀναφέρθηκε στοὺς κύριους σκοποὺς τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη». Θὰ σᾶς παρουσιάσω ἀναλυτικὰ τοὺς στόχους μας καὶ πῶς μπορεῖ ἡ Μ.Κ. αὐτὴ ὀργάνωση νὰ λειτουργήσει ὡς φορέας ἀναγέννησης τῆς Ρωμηοσύνης.

Κύριος σκοπός μας εἶναι ἡ ἐνίσχυση τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, ἡ ἐνίσχυση τῶν ἱερῶν Μονῶν, Ἱερῶν Ναῶν, πολιτισμικῶν μνημείων καὶ ἡ προβολὴ καὶ προώθηση κάθε στοιχείου παράδοσης, ποὺ δεσπόζει στὴν ἐθνικὴ μας πορεία. Ἐπίσης, ἡ παροχὴ τεχνικῆς ὑποστήριξης, προκειμένου νὰ συντηρηθοῦν οἱ ἱερὲς Μονές μας μὲ ὅ, τι αὐτὲς χρειάζονται (ἀρδευτικὸ-ὑδρευτικὸ-ὑδραυλικὸ σύστημα, συστήματα πυρασφάλειας κ.λπ). Ἀκόμα, ἡ ἐκπόνηση μελετῶν, ἡ ἔκδοση βιβλίων, περιοδικῶν, ἡ ὀργάνωση τῶν βιβλιοθηκῶν μας, ἡ λειτουργία ἱστοσελίδας στὸ διαδίκτυο στὴ διεύθυνση www.romiosini.org.gr, στὴν ὁποία, μεταξὺ ἄλλων, προβάλλεται, σὲ παγκόσμια πρωτοτυπία, τρισδιάστατη ἀπεικόνιση τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων. Ἡ ἱστοσελίδα ἀποτελεῖ τὸ βασικὸ σημεῖο ἀναφορᾶς, στὸ ὁποῖο κοινοποιοῦνται ὅλες οἱ δραστηριότητες τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη».

Ἐξάλλου, στόχος μας εἶναι ἡ παροχὴ πρὸς τὸ Παλαίφατο Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων ὑποστήριξης μὲ ἔμψυχο ὑλικὸ σὲ σχέση μὲ τὴν ἐπιστημονικὴ ἔρευνα, κατάταξη, ψηφιοποίηση, ἀποτύπωση, ἀνασκαφή, συντήρηση, ἀναστήλωση ἢ ἀποκατάσταση τοῦ ἱεροσολυμιτικοῦ πλούτου. Ἔπειτα, ἡ ἀνάληψη ἐρευνητικῶν προγραμμάτων, τὰ ὁποῖα στηρίζουν τὴ διακονία τοῦ Πατριαρχείου, ἡ διοργάνωση ἐκδηλώσεων γιὰ τὴν προβολὴ τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, ἡ συμμετοχή μας σὲ ἐθνικές, διεθνεῖς καὶ παγκόσμιες δραστηριότητες, ὅπως συνέδρια, ἔρευνες, πιλοτικὰ προγράμματα κ.λπ.

Τέλος, ἡ χορήγηση ὑποτροφιῶν, προκειμένου νὰ ἐνισχυθεῖ ἡ Πατριαρχικὴ Σχολὴ τῆς Σιών, ποὺ ἀποτελεῖ τὸ φυτώριο, τὸ ὁποῖο ἐνισχύει μὲ ἔμψυχο δυναμικὸ τὴν Ἁγιοταφιτικὴ Ἀδελφότητα καὶ ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἀναδεικνύεται ὁ ἐκάστοτε Πατριάρχης.

Ἡ διὰ ὑποτροφιῶν μάλιστα στήριξη τῶν Ἁγιοταφιτῶν Μοναχῶν καὶ ἡ ἀρωγή μας στὴν προσπάθεια νὰ ἀνταποκριθεῖ τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων στὶς ὑποχρεώσεις του, μὲ πράξεις ποὺ νὰ διασφαλίζουν τὴν ἱερότητα ὁλόκληρης τῆς περιοχῆς, ἀποτελεῖ πρωταρχικὸ στόχο. Παράλληλα, πρόθεσή μας εἶναι ἡ στήριξη τῶν Μετοχίων μας μὲ τὴ διοργάνωση ἱεραποδημιῶν στοὺς Ἁγίους Τόπους, μὲ ἀπώτερο σκοπὸ τὴν ἐπικοινωνία καὶ τὴ βαθύτερη γνωριμία μὲ αὐτά. Ἐν γένει, ἐπιδίωξή μας εἶναι ἡ παντοειδὴς ἐνίσχυση τοῦ πολιτισμικοῦ, κοινωνικοῦ καὶ φιλανθρωπικοῦ ἔργου τοῦ Πατριαρχείου.

Ὅπως εὔκολα ἀντιλαμβάνεται κανείς, ἡ Μ.ΚΟ. «Ρωμηοσύνη» φιλοδοξεῖ νὰ ἀγκαλιάσει ὁλόκληρη τὴ Ρωμηοσύνη. Καὶ ἡ Ρωμηοσύνη μας εἶναι μία ζώσα, ἀληθινὴ καὶ διαρκὴς κατάσταση. Εἶναι ὁ Ἕλληνας λόγος. Εἶναι τὸ ταπεινὸ φρόνημα. Εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι πολλοὶ ἀπὸ τοὺς μεγάλους ἥρωες τοῦ ἔθνους μας συγκαταλέγονται μεταξὺ τῶν Ἁγίων μας. Ἡ Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη», ἐφόσον πετύχει τοὺς ὁμολογουμένως μεγαλεπήβολους στόχους της, ὑπηρετώντας τὸν ἱερὸ θεσμὸ τοῦ Πατριαρχείου, θὰ μπορέσει νὰ λειτουργήσει καὶ γενικότερα ὡς φορέας ἀναγέννησης τοῦ ἑλληνορθόδοξου πολιτισμοῦ. Ἡ ὀρθόδοξη Πίστη, ἡ ὀρθοπραξία, ἡ ἀγάπη μας γιὰ τὴν ἐθνική μας Παράδοση καὶ τὴν πολιτισμική μας κληρονομιὰ εἶναι αὐτὰ ποὺ μᾶς ἐμπνέουν καὶ ὁδηγοῦν. Αὐτὰ συνιστοῦν γιὰ ἐμᾶς μαρτυρία καὶ κατάθεση ἀλήθειας. Καὶ ἡ μεγαλύτερη σήμερα ἔνδειξη ἀλήθειας, ποὺ μπορεῖ νὰ προσφέρει στὸν σύγχρονο κόσμο ἡ Ἐκκλησία μας, εἶναι, φρονῶ, ἡ ἀλήθεια τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ποὺ σαρκώνεται στὴν ἑλληνικὴ Παιδεία.

Ὁ Σεφέρης συνθέτει μὲ τὸν δικό του ξεχωριστὸ τρόπο τὸν ὕμνο γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸν Ἑλληνισμό. Ἡ ἀλήθεια δὲν ἐξαντλεῖται στὰ πράγματα, ἀλλὰ χρειάζεται ἡ προσωπικὴ αἴσθηση καὶ βίωσή της ἀπὸ τὸν κάθε ἄνθρωπο. Αὐτὴ ἡ ἀλήθεια ἔχει σχέση μὲ τὴν πίστη ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ στὴν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία. Εἶναι ἡ ἴδια πίστη ποὺ ἀνεβάζει τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου στὰ γόνατα τῆς Ὑπερμάχου στρατηγοῦ, τῆς Παναγιᾶς μας.

Γι' αὐτὸ ἀναφέρει χαρακτηριστικὰ στὸ ποίημά του ὁ «Νεόφυτος ὁ Ἔγκλειστος μιλᾶ»: «Γιὰ ἐμᾶς ἦταν ἄλλο πράγμα, ὁ πόλεμος γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ καὶ γιὰ τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου καθισμένη στὰ γόνατα τῆς Ὑπερμάχου στρατηγοῦ, ποὺ εἶχε στὰ μάτια, ψηφιδωτό, τὸν καημὸ τῆς Ρωμηοσύνης, ἐκείνου τοῦ πέλαγου τὸν καημό, σὰν ηὗρε τὸ ζύγιασμα τῆς καλοσύνης».

Ἡ Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» ἐκφράζει ἔμπρακτα καὶ τὸ κοινωνικό της ἐνδιαφέρον, τηρώντας τὸ περιεκτικὸ νόημα τῶν δύο μεγάλων καὶ κυριοτέρων ἐντολῶν τοῦ Εὐαγγελίου: «Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν». Ἡ «Ρωμηοσύνη» προσφέρει ἀφειδώλευτα βοήθεια ἱατροφαρμακευτικὴ σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀνεξάρτητα ἀπὸ φυλὴ ἢ θρησκεία, ποὺ ἔχουν ἀνάγκη, καὶ οἱ ὁποῖοι κατοικοῦν στὴν ἐπικράτεια τοῦ χώρου εὐθύνης τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων. Ὁ Κύριός μας σὲ ὁλόκληρη τὴν ἐπίγεια ζωή του αὐτὸ ἔπραξε. Ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸν βαθμὸ πίστης τοῦ καθενὸς συγχώρησε καὶ ἐλέησε τὸν πάσχοντα ἄνθρωπο. Αἰσθανόμαστε χρέος μας νὰ τιμήσουμε, ἀλλὰ καὶ νὰ συνεχίσουμε αὐτὴν τὴν ἱερὴ παρακαταθήκη.

Συνοψίζοντας, ἐπαναλαμβάνουμε ὅτι ἡ Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» συνδράμει, ἔτσι ὥστε νὰ διατηρηθοῦν ἀνόθευτα τὰ Πανάγια Προσκυνήματα, μέσω τῶν ὁποίων ἡ Ὀρθοδοξία κηρύσσεται πρὸς πάσα κατεύθυνση ἀνὰ τὴν Οἰκουμένη, ἐνισχύοντας τὴν Ἁγιοταφιτικὴ Ἀδελφότητα, ἡ ὁποία ἀγωνίζεται νὰ διατηρήσει τὴν αὐθεντικότητα καὶ παραδοσιακότητα τοῦ Θείου Λόγου. Προβάλλει «εὐκαίρως ἀκαίρως» τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, τὴ Βυζαντινὴ Τέχνη καὶ μουσική, τὸν πεζὸ λόγο, μὲ λίγα λόγια, καθετὶ ποὺ ἀναφέρεται στὴν Ἑλλάδα, στὴν ἀθάνατη ἑλληνικὴ ψυχή. Ὅλα αὐτὰ συνθέτουν τὴν ἐξαίσια ψυχὴ τοῦ Ἕλληνα, στὴν ὁποία κρύβεται ἕνας θησαυρός, ἄξιος νὰ διαφυλαχθεῖ. Εἴμαστε περήφανοι γιὰ τοὺς προγόνους μας, ἀγαποῦμε τοὺς προγόνους μας καὶ αὐτὴ ἡ περηφάνια μᾶς δημιουργεῖ τὴ βαρύτατη ὑποχρέωση νὰ γίνουμε ἄξιοι συνεχιστές τους. Ἂς φέρουμε στὸν νοῦ μας τὸν Ὅμηρο, ὁ ὁποῖος, ἂν καὶ τυφλός, βρῆκε τὴ δύναμη νὰ δείξει στοὺς ἀνθρώπους ποὺ εἶχαν φυσικὰ μάτια, τὴ μυστικὴ ὀμορφιὰ τοῦ κόσμου. Ἂς θυμηθοῦμε τὸν Αἰσχύλο, τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο, τὸν Θουκυδίδη, τὸν Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τὸν Ρήγα Φεραῖο. Ὅλοι αὐτοὶ ἀνήκουν στὴ χρυσὴ ἀλυςίδα τῆς τιμημένης, ἀλλὰ καὶ αἱματοβαμμένης, Ρωμηοσύνης, ποὺ στάθηκε ἡ δόξα, τὸ κάλλος, ἡ χαρὰ καὶ ἡ ἐλπίδα τῆς Οἰκουμένης.

Στὰ Ἑλληνικὰ γράφτηκαν τὰ Εὐαγγέλια, στὰ ἑλληνικὰ ἔγραψε τὶς Ἐπιστολές του ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, στὰ ἑλληνικὰ ὑμνήθηκαν τὰ ἑκατομμύρια τῶν Μαρτύρων καὶ τῶν Ἁγίων μας. Καὶ μαζὶ μὲ τὸν Χριστό μας ταξίδεψε ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα καὶ τέχνη ὡς τὰ πέρατα τοῦ κόσμου. Τὸ Βυζάντιο στάθηκε τὸ γρανιτῶδες ὁρμητήριο, ἀπὸ ὅπου ξεπρόβαλε ἡ νέα λάμψη τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τὸ Βυζάντιο ζεῖ στὶς καρδιές μας καὶ ἂς συμπληρώθηκαν χθὲς 556 χρόνια ἀπὸ τὴν κατάληψη τῆς Βασιλεύουσας. Θὰ μπορούσαμε νὰ ἐκφράσουμε τὴν κατάπληξή μας γιὰ τὸν φιλόσοφο Πλήθωνα, γιὰ τὸν ὁποῖο γράφτηκαν τὰ ἑξῆς: «ἀκατάλυτη καὶ τρομερὴ δύναμη, Ἑλλάδα, χωρὶς τὸ δικό σου πνεῦμα τίποτα δὲ γίνεται στὸν κόσμο. Ὅλα τὰ γονιμοποιεῖς ἐσύ, γιὰ μιὰ στιγμὴ φαίνεται πὼς πεθαίνεις καὶ ἄξαφνα παρουσιάζεσαι πάλι ὁλοζώντανη καὶ δροσερὴ ἐκεῖ ποὺ δὲ σὲ περίμενε κανείς».

Καταλήγουμε, ἐπαναλαμβάνοντας τὸ μέγεθος τῆς εὐθύνης ποὺ μᾶς βαραίνει, γιὰ νὰ συνεχίσουμε ἀπαρασάλευτη τὴν ἱερή μας Παρακαταθήκη. Αὐτὴ ἀκριβῶς συγκροτεῖ τὴν ψυχή μας. Ἄραγε πόσο μεγάλη εἶναι ἡ ὑποχρέωσή μας ἰδιαίτερα πρὸς τοὺς νέους, τοὺς τόσο εὐκολόπιστους, μὰ πάντα προδομένους, γιὰ νὰ θυμηθοῦμε τοὺς στίχους τοῦ ἐθνικοῦ μας ποιητῆ Διονυσίου Σολωμοῦ; Ἡ διατήρηση αὐτῆς τῆς ἐθνικῆς μας κληρονομιᾶς μπορεῖ νὰ βοηθήσει τὸ ἔθνος μας νὰ φυλαχθεῖ ἀπὸ τὴν ἀνεμοζάλη ποὺ θέλει ὅλους νὰ μᾶς καταποντίσει. Εἶναι ὑπαρκτὸς ὁ πόλεμος σὲ ἰδεολογικο-πνευματικὸ ἐπίπεδο. Καὶ αὐτὸς ὁ ἀόρατος πόλεμος δὲν κερδίζεται εὔκολα. Μὲ ὅπλα μας ὅμως τἠν ἀμώμητη Ὀρθόδοξη Πίστη, τὴν ὀρθοπραξία, τὸ ἀγωνιστικὸ φρόνημα, τὴ διαφύλαξη τῆς ἀξίας τοῦ προσώπου, ἀλλὰ καὶ τὴ συνειδητοποίηση τῆς ἐθνικῆς μας ταυτότητας, ὁ ἀγώνας αὐτὸς μπορεῖ νὰ κερδηθεῖ.

Ὁ βαθιὰ στοχαζόμενος Καβάφης συμβουλεύει κάθε ἐπίδοξο ταξιδευτὴ νὰ ἔχει πάντα στὸν νοῦ του τὴν Ἰθάκη. Γιατὶ αὐτὴ τοῦ ἔδωσε τὸ ὡραῖο ταξίδι. Ἐμεῖς ξεκινήσαμε αὐτὸ τὸ ἀλαργινὸ καὶ μαγευτικὸ ταξίδι. Ἐπιθυμία μας εἶναι ἡ Μ.ΚΟ. «Ρωμηοσύνη» νὰ καταστεῖ φορέας ἀναγέννησης τῆς Ρωμηοσύνης καὶ νὰ ἐπιτελέσει οὐσιῶδες ἔργο. Σᾶς χαιρετίζω μὲ τοὺς γνωστοὺς στίχους τοῦ ποιητῆ μας Γιάννη Ρίτσου: «Τὴ Ρωμηοσύνη μὴν τὴν κλαῖς, ἐκεῖ ποὺ πάει νὰ σκύψει, μὲ τὸ σουγιὰ στὸ κόκαλο, μὲ τὸ λουρὶ στὸ σβέρκο, νὰ τη, πετιέται ἀποξαρχῆς καὶ ἀντρειεύει καὶ θεριεύει».