Μία των μεγάλων πόλεων της Παλαιστινιακής Αυτονομίας εις την Δυτικήν Όχθην του Ιορδάνου, σχεδόν συνεχομένη της Βηθλεέμ, είναι το Χωρίον των Ποιμένων-Μπετσαχούρ. Το όνομά της φέρει απο τους ποιμένας, τους βοσκούς οι οποίοι κατά την νύκτα της Χριστού Γεννήσεως προετράπησαν από τους αγγέλους, τους ψάλλοντας εις τον ουρανόν το: «Δόξα εν Υψίστοις Θεώ» και μετέβησαν εις την Βηθλεέμ και εύρον βρέφος εσπαργανωμένον κείμενον εν φάτνη (Λουκ. 2, 9-20).
Λόγω του γεγονότος τούτου, ναοί και μοναστήρια ιδρύθησαν εις την πόλιν αυτήν και εις τα περίχωρα αυτής, αρχής γενομένης από των ημερών της Αγίας Ελένης (326 -336 μ.Χ.). Εις το κέντρον της πόλεως και δη εις αγροτικήν ελαιόφυτον περιοχήν, συνδεδεμένην με την βιβλικήν ιστορίαν του Βοόζ και της Ρουθ (Ρουθ, 3 κ' 4), το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων διατηρεί αρχαίον βυζαντινόν ναόν του 4ου αιώνος υπόγειον, εν λειτουργική χρήσει μέχρι σήμερον επ' ονόματι των Ποιμένων, άνωθεν δε αυτού διατηρεί μεταγενέστερον ναόν του 5ου αιώνος, ο οποίος ανεσκάφη κατά την δεκαετίαν του 1970 και διατηρείται ως αρχαιολογικός επισκέψιμος βυζαντινός χώρος.
Πλησίον τούτου του ναού ο μακαριστός ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Αγίου Σάββα του ηγιασμένου π. Σεραφείμ, ανήγειρε περικαλλή Ναόν της Συνάξεως της Θεοτόκου μετά παρεκκλησίου των Αρχαγγέλων και του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος του θαυματουργού.
Εις την πόλιν αυτήν, η οποία αριθμεί περί τους 15.000 κατοίκους, Χριστιανούς και Μουσουλμάνους, έχει το Πατριαρχείον ακμάζουσαν Αραβόφωνον Ορθόδοξον Κοινότητα, η οποία αριθμεί περί τα 7.000 μέλη. Ο Καθεδρικός ενοριακός Ναός αυτής τιμάται επ' ονόματι των Προπατόρων.
Δια την εορτήν της μνήμης των Προπατόρων, συμπέσασαν εφέτος την Κυριακήν 14/27ην του μηνός Δεκεμβρίου, μετέβη εις το Χωρίον των Ποιμένων ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος. Φθάσας εις την είσοδον της πόλεως εγένετο δεκτός εν θερμή υποδοχή υπό των Προσκόπων της πόλεως, οι οποίοι εν παρελάσει τον συνώδευσαν μέχρι και την είσοδον του Ναού των Προπατόρων.
Ενταύθα ο Μακαριώτατος εγένετο δεκτός υπό των ιερέων του ναού και του πυκού εκκλησιάσματος και ενδυθείς μανδύαν και εισοδεύσας, προεξήρξε του Όρθρου, εν συνεχεία δε και της θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αυτώ του Ιερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου και του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αβήλων κ. Δωροθέου, Γεράσων κ. Θεοφάνους, και Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, των Αγιοταφιτών ιερομονάχων και των ιερέων του ιερού Ναού των Προπατόρων, ψαλλούσης της χορωδίας του Ναού και μετεχόντων εν κατανύξει πλήθους των Ορθοδόξων πιστών της πόλεως. Ο Μακαριώτατος εις τους πιστούς αυτούς εκήρυξε τον θείον λόγον έχοντα ούτως:
«Των Προπατόρων σήμερον πιστοί, τελούντες μνημόσυνα, ανυμνήσωμεν Χριστόν τον Λυτρωτήν... και εξ αυτών αναδείξαντα, ραβδον δυνάμεως ημίν, την μόνην απείρανδρον και Θεόπαιδα Μαρίαν την αγνήν. Εξ ης το άνθος παρήλθε, Χριστός, βλαστήσας πάσι την ζωήν και σωτηρίαν την αιώνιον».
Αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί,
Η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος μας συνήγαγεν σήμερον εις τον ιερόν τούτον τόπον του Χωρίου των αγραυλούντων ποιμένων, δια να ανυμνήσωμεν αφ' ενός μεν δοξολογικώς, αφ' ετέρου δε ευχαριστιακώς τον Σωτήρα και Λυτρωτήν ημών Χριστόν.
Και δοξολογικώς μεν, διότι εις αυτόν τούτον τον τόπον, «εξαίφνης εγένετο, ως μας πληροφορεί ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, συν τω Αγγέλω πλήθος Στρατιάς ουρανίου, αινούντων τον Θεόν και λεγόντων: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επι γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».
Ευχαριστιακώς δε διότι το Ευαγγέλιον της μεγάλης χαράς: «ότι ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ, ος εστι Χριστός Κύριος εν πόλει Δαυΐδ» γίνεται κατανοητόν δια του μυστηρίου της θείας κοινωνίας του αίματος και του Σώματος του εν Βηθλεέμ «εκ Πνεύματος Αγίου γεννηθέντος και Παρθένου Μαρίας τεχθέντος» Θεού Λόγου, Υιού του Θεού Πατρός, του επικληθέντος «Εμμανουήλ, ο εστί μεθερμηνευομενον, μεθ' ημών ο Θεός (Ματ. 1, 18-25).
Σήμερον, αγαπητοί μου, η αγία ημών Εκκλησία τελεί τα μνημόσυνα των Αγίων Προπατόρων. Και ποίοι είναι οι Προπάτορες αυτοί; Είναι εκείνοι οι οποίοι μνημονεύονται γεννεαλογικώς και ονομαστικώς εις την Βίβλον γενέσεως Ιησού Χριστού υιού Δαυΐδ, υιού Αβραάμ (Ματ, 1,1) Ούτοι είναι οι κατά σάρκα γενάρχαι και Προπάτορες του δι' ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν σαρκωθέντος Θεού Λόγου. Ούτοι είναι οι αψευδείς μάρτυρες της ιεράς ιστορίας. Της ιστορίας της εν τόπω και χρόνω αποκαλυφθείσης μεγάλης βουλής του αγγέλου. Ο άγγελος δε ούτος κατά τον Προφήτην Ησαΐαν είναι θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ισχυρός, εξουσιαστής, άρχων ειρήνης, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος (Ησ. 9,6).
Ο άγγελος ούτος,με άλλα λόγια δεν είναι άλλος από τον Χριστόν και την Εκκλησίαν αυτού. Η δε Εκκλησία του Χριστού είναι ο ιστορικός και πνευματικός χώρος, εντός του οποίου αναδεικνύονται οι σοφώτατοι προφήται, οι απόγονοι του Αβραάμ και του Ιούδα, εκ των οποίων εγεννήθη ο ενανθρωπήσας Λόγος του Θεού, τον οποίον προσανείγγειλαν με τον φωτισμόν του Αγίου Πνεύματος ως ψάλλει ο υμνωδός: «Σοφώτατοι θείοι, Πρφήται γεγένηνται, Αβραάμ απόγονοι, τον εκ του Αβραάμ και Ιούδα τικτόμενον Λόγον, θερμώς προαναγγείλαντες εν Πνεύματι Αγίω».
Την εορτήν της μνήμης των Αγίων Προπατόρων, παρέδωκαν εις ημάς, αδελφοί μου, οι Άγιοι και πνευματοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας, να τελώμεν πριν και εγγύς των Χριστουγέννων δια δύο λόγους: Πρώτον μεν, διότι οι Προπάτορες με γενάρχην αυτών τον Αβραάμ, κατενόησαν το μυστήριον της θείας Αποκαλύψεως, το μυστηριον της θείας Επιφανείας. Με άλλα λόγια, ο Πατριάρχης Αβραάμ, ως λέγει ο Συναξαριστής, την ευταξίαν των όντων συνιδών εκ των ορωμένων τον αόρατον έγνω και Θεόν τούτον προσεκύνησε, διακρατούντα και κυβερνώντα τα πάντα.
Δεύτερον δε διότι οι προ του νόμου Πατέρες ανεδείχθησαν Προπάτορες του Χριστού, εν ω ο Αβραάμ, ο κατεξοχήν γενάρχης Αυτού. Επιπλέον δε οι Προπάτορες εδικαίωσαν της προς ημάς τους ανθρώπους αναδείξεως του μυστηρίου της θείας Οικονομίας. «Εν πίστει τους Προπάτορας, λέγει ο υμνωδός, την εξ Εθνών δι' αυτών, προμνηστευσάμενος Εκκλησίαν. Καυχώνται εν δόξη οι Άγιοι ότι εκ σπέρματος αυτών, υπάρχει καρπός ευκλεής, «η ασπόρως τεκούσα Σε Παρθένος Μαρία».
Η εορτή των αγίων Προπατόρων, αγαπητοί μου, κατ' ουσίαν μας καλεί εις ετοιμασίαν δια να προϋποπαντήσωμεν και υποδεχθώμεν την κάθοδον του Χριστού από τους ουρανούς.
Η φανέρωσις του Θεού Λόγου «εν σαρκί» (Α' Τιμ. 3,16) πάνω εις την γην αποτελεί την θεμελιώδη προϋπόθεσιν της ανόδου, της εξυψώσεως του ανθρώπου εις τον ουρανόν. Εις το πρόσωπον του Θεανθρώπου Χριστού, ο Θεός εταπεινώθη δια να εξυψωθή ο άνθρωπος. Εκείνος κατήλθεν εις την γην, δια να ανέλθωμεν ημείς εις τον ουρανόν. Εκείνος έγινε άνθρωπος, δια να γίνωμεν, ημείς οι άνθρωποι θεοί κατά χάριν. «Ο Θεός εγένετο άνθρωπος, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν», λέγει ο Μέγας Αθανάσιος.
«Νυν η απολύτρωσις ημών» αναφωνεί ο υμνωδός της Εκκλησίας. Δεύτε λοιπόν αγαπητοί μου, «διέλθωμεν δη έως Βηθλεέμ και ίδωμεν (και ημείς) το ρήμα τούτο το γεγονός, ο ο Κύριος εγνώρισεν ημίν» δια να προσφέρωμεν τα δώρα της μετανοίας, της ταπεινώσεως και της προς αλλήλους αγάπης, ειρήνης και δικαιοσύνης. Αμήν».
Την θ. Λειτουργίαν ηκολούθησε δεξίωσις εις την αίθουσαν δεξιώσεων του Ναού, ένθα έλαβον χώραν και αι δέουσαι προσφωνήσεις και ακολούθως παρετέθη τράπεζα της Κοινότητος εις τον Μακαριώτατον και την Συνοδείαν Του.
Εκ της Αρχιγραμματείας
Login
Υπενθύμιση κωδικού