Το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων από της εποχής του Μεγάλου Κωνσταντίνου και εξής έκτισε ναούς και μοναστήρια εις την Παλαιάν Πόλιν των Ιεροσολύμων και μάλιστα εις την χριστιανικήν συνοικίαν.
Σήμερον το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων διατηρεί 20 Μονάς εντός των τειχών της Παλαιάς Πόλεως. Μία των Μονών τούτων κοντά εις την πύλην της Δαμασκού είναι αυτή του Αγίου Σπυρίδωνος, Επισκόπου Τριμυθούντος του θαυματουργού.
Εις την μονήν ταύτην εορτάζεται η μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών Σπυρίδωνος. Την παραμονήν έγινε εις αυτήν ο Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου.
Την πρωΐαν της εορτής μετέβη εις την Μονήν η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ένθα εις τον απέριττον ναόν του Αγίου προεξήρξε της θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντος Αυτώ του Σεβασμιωτάτου Αριχεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους.
Εις το συνωστιζόμενον εκκλησίασμα εξ Ελληνοφώνων, Αραβοφώνων, Ρωσσοφώνων και Ρουμανοφώνων πιστών ο Μακαριώτατος εκήρυξε τον θείον λόγον περί του εν Αγίοις Πατρός ημών Σπυρίδωνος ως έπεται:
«Ανήλθες προς το όρος της θεωρίας. Εισέδυς εις τον γνόφον της απαθείας. Πλαξί δε της καρδίας σου εισεδέξω, Νόμον σωτήριον, ως ιερώτατος και θεράπων γνήσιος του Δεσπότου σου, Σπυρίδων όσιε».
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί,
Χαράς πεπλήρωται σήμερον η Εκκλησία του Χριστού. Και τούτο διότι η Θεοτόκος Μαρία επείγεται να γεννήση τον Βασιλέα του παντός. Σήμερον άρχεται ο Άναρχος και σαρκούται ο Άσαρκος. Το σπήλαιον της Βηθλεέμ εισδέχεται τον Συνέχοντα τα πάντα.
Της χαράς αυτής μέτοχος και κοινωνός εγένετο και ο σήμερον πανηγυρικώς τιμώμενος Άγιος της Εκκλησίας μας, Σπυρίδων ο θαυματουργός.
Και ποία είναι η χαρά αυτή; είναι η χαρά του Ευαγγελίου, της γεννήσεως του Χριστού, δηλαδή της σαρκώσεως του Θεού Λόγου που έλαβε χώραν εις το ταπεινόν σπήλαιον της Βηθλεέμ επί Καίσαρος Αυγούστου, δια την σωτηρίαν ημών των ανθρώπων.
Ο Θεός, με άλλα λόγια, αγαπητοί μου, κατήλθεν εις την γην και εφανερώθη, απεκαλύφθη εις ημάς τους ανθρώπους σωματικώς δια να τον γνωρίσωμεν τόσον με τους φυσικούς οφθαλμούς όσον και με τους πνευματικούς οφθαλμούς της ψυχής.
Το μέγα και ανερμήνευτον τούτο μυστήριον της θείας οικονομίας, δηλαδή της ενσαρκώσεως και ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου επαναλαμβάνεται εν παντί και πάντοτε και δια πάντα άνθρωπον εντός και δια μέσου της Εκκλησίας του Χριστού.
Αψευδής μάρτυς του γεγονότος τούτου είναι και ο σήμερον εορταζόμενος άγιος Σπυρίδων ο Επίσκοπος Τριμυθούντος, ο οποίος αξιώθηκε να ανέλθη εις το όρος της θεωρίας και να εισέλθη εις τον θείον γνόφον της απαθείας ως λέγει ο υμνωδός. Ο δε γνόφος ούτος δεν είναι άλλο τι από το θείον σκότος, όπου κατοικεί ο Θεός, «ο θείος γνόφος εστί το απρόσιτον φως», διδάσκει ο Άγιος Διονύσιος ο Αρειοπαγίτης.
Αυτό ακριβώς, αδελφοί μου, το απρόσιτον φως είναι η δόξα του Θεού, την οποίαν ο άνθρωπος απελάμβανεν ευρισκόμενος εις κοινωνίαν με τον Θεόν. Την δόξαν αυτήν την οποίαν ο ίδιος ο άνθρωπος εκουσίως με την δικήν του ελευθέραν επιλογήν απώλεσεν, αυτήν την δόξαν απεκάλυψεν και εφανέρωσεν εν σαρκί σαρκικώς ο εκ των αγνών αιμάτων της Αειπαρθένου Μαρίας της εκ Ναζαρέτ, γεννηθείς Χριστός ο Θεός και Σωτήρ ημών, εις ημάς τους ανθρώπους.
Του θείου τούτου φωτός εγένετο όχι μόνον θεωρός και κοινωνός ο Άγιος Σπυρίδων, αλλά και θεράπων, υπηρέτης γνήσιος. «Πλαξί δε της καρδίας σου», λέγει ο υμνωδός, «εισεδέξω Νόμον σωτήριον ως ιερώτατος και θεράπων γνήσιος του Δεσπότου σου, Σπυρίδων, όσιε». Με άλλα λόγια, ο όσιος Σπυρίδων ενεχάραξε εις τας πλάκας της καρδίας του τον Νόμον τον σωτήριον, δηλαδή τον Νόμον των εντολών του Χριστού. Δια τούτο και ανεδείχθη πραγματικός, γνήσιος υπηρέτης του Δεσπότου αυτού, του Χριστού.
Να που οφείλεται, αγαπητοί μου, η θαυματουργός δύναμις του Αγίου Σπυρίδωνος.
Το νέον Νόμον τον σωτήριον καλούμεθα και ημείς, αγαπητοί μου, να εγχαράξωμεν εις την καρδίαν μας, εάν όντως θέλωμεν να γίνωμεν αφ' ενός κοινωνοί και μέτοχοι της χαράς του σεσαρκωμένου θείου γνόφου, του θείου φωτός, δηλαδή των Χριστουγέννων, αφ' ετέρου δε να τιμήσωμεν τον γνήσιον θεράποντα του Χριστού, Άγιον Σπυρίδωνα, τον θαυματουργόν. Αμήν».
Μετά την θείαν Λειτουργίαν ο καθηγούμενος, ιερομόναχος π, Ματθαίος, εδεξιώθη τον Μακαριώτατον και τους συνεορταστάς εις το ηγουμενείον.
Εκ της Αρχιγραμματείας
Login
Υπενθύμιση κωδικού