Μία από τας μεγάλας πόλεις της Δυτικής Όχθης του Ιορδάνου, γειτονική της Βηθλεέμ, νοτιοδυτικώς του τάφου της Ραχήλ, είναι της Μπετζάλλας, αριθμούσα περί τους 17.000 κατοίκους.
Εις την πόλιν αυτήν το Πατριαρχείον διατηρεί ανέκαθεν Ορθόδοξον Αραβόφωνον Κοινότητα με 7.000 περίπου μέλη.
Πολιούχοι Άγιοι της Κοινότητος αυτής είναι η Θεοτόκος και ο Άγιος Νικόλαος. Η Κοινότης διατηρεί ναόν προς τιμήν των Γενεθλίων της Θεοτόκου από το έτος 1862. Διατηρεί επίσης ναόν προς τιμήν του αγίου Νικολάου Επισκόπου Μύρων της Λυκίας του θαυματουργού. Οι δύο αυτοί ναοί είναι μεγαλοπρεπείς και καλαίσθητοι, αρχιτεκτονικά επιτεύγματα, μαρτυρούντα την δυναμικότητα της Κοινότητος, της οποίας εξυπηρετούν τας λατρευτικάς ανάγκας.
Η εορτή του Αγίου Νικολάου εορτάζεται ετησίως επί τριήμερον υπό των Ορθοδόξων πιστών της Μπετζάλλας και όχι μόνον υπ αυτών. Η εορτή αυτή των Ορθοδόξων γίνεται και εορτή όλων των χριστιανών, ακόμη και των μη χριστιανών κατοίκων της πόλεως κοινωνικώς. Ο Άγιος Νικόλαος γίνεται δεκτός από όλους ως ο Άγιος της πόλεως.
Δια να τιμήση την εορτήν αυτήν, προσήλθεν εις την πόλιν της Μπετζάλλας ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας από το Πατριαρχείον την πρωΐαν του Σαββάτου, της 6ης /19ης Δεκεμβρίου 2009.
Φθάσας ο Μακαριώτατος, κατηυθύνθη προς το ηγουμενείον του Πατριαρχείου, όπου υπεδέχθη Αυτόν ο ηγούμενος Πανοσιώτατος Αρχιμανδρίτης Νάρκισσος μετά των τριών αγάμων Αραβοφώνων ιερέων της Μπετζάλλας και της Αστυνομίας.
Από το ηγουμενείον ο Μακαριώτατος ήλθεν εις τον πολύ πλησίον ευρισκόμενον ιερόν ναόν του Αγίου Νικολάου, όπου υπεδέχθησαν Αυτόν ενδεδυμένοι οι Ιερείς, οι Επίτροποι και ο λαός. Ενδυθείς μανδύαν, εισώδευσε και ευλογήσας, ήρξατο των Καταβασιών, εν συνεχεία δε προεξήρξε του Όρθρου και ηυλόγησε τους άρτους.
Ακολούθως ο Μακαριώτατος προεξήρξε της θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αυτώ του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αβήλων κ. Δωροθέου, του παρεπιδημούντος Μητροπολίτου Μπαντούμη και Λαζέτης του Πατριαρχείου της Γεωργίας κ. Δημητρίου, των Σεβασμιωτάτων Αρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, Γέροντος Αρχιγραμματέως, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Προέδρου των Οικονομικών και συμπροσευχομένου του Πατριαρχικού Επιτρόπου Βηθλεέμ, Αρχιεπισκόπου Ιορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, συλλειτουργούντων Ιερομονάχων, Ιερέων και Διακόνων, συμπροσευχομένων δε εν βαθεία κατανύξει και ταπεινώσει πλήθους Ορθοδόξων πιστών, κατανυκτικώς δε ψαλλόντων των μελών τής καλλιφώνου χορωδίας της πόλεως, παρουσία του Δημάρχου της πόλεως κ. Ράτζη Ζεντάν και άλλων Προυχόντων και του Γενικού Προξένου της Ελλάδος εις τα Ιεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Αθανασίου.
Ο Μακαριώτατος εκήρυξε τον θείον λόγον εις τους πιστούς περί του εν Αγίοις Πατρός ημών Νικολάου, έχοντα ως έπεται:
«Χαίροις ο ιερώτατος νους. Το της Τριάδος καθαρόν ενδιαίτημα. Ο στύλος της Εκκλησίας. Ο των πιστών στηριγμός, καταπονουμένων η βοήθεια... Ιεράρχα Νικόλαε... (Στιχ. Εσπερινού.)».
Αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί. Ευλαβείς Χριστιανοί. Πανηγυρίζει σήμερον η Εκκλησία του Χριστού και μάλιστα η Ορθόδοξος ημών Κοινότης της Παλαιστινιακής πόλεως ημών Μπετζάλλας επί τη Πανιέρω μνήμη του Προστάτου αυτής Αγίου Νικολάου, Επισκόπου Μύρων της Λυκίας.
Πράγματι, αδελφοί μου, ο Άγιος Νικόλαος ανεδείχθη προστάτης και υπέρμαχος της Εκκλησίας του Χριστού. Και τούτο, διότι ως λέγει ο υμνωδός αυτού: «Νέος Αβραάμ εδείχθης Νικόλαε, ως μονογενής υιός προσάξας τον νουν τω Δεσπότη σου, αναιμάκτους θυσίας προσφέρων αεί».
Με άλλα λόγια ο Άγιος Νικόλαος διεκρίθη εις την χορείαν των Αγίων της Εκκλησίας τόσον δια την διάδοσιν του ευαγγελίου, της ευαγγελικής του Χριστού αληθείας, δηλαδή της σωζούσης ορθής πίστεως, όσον και δια της διαθέσεως της ψυχής του υπέρ του ποιμνίου Του. Ιδού τι λέγει και πάλιν ο υμνωδός περί του Νικολάου: «Όμματι νοός, προβλέπων τα μέλλοντα, δογμάτων ορθών, πάντας ενέπλησας, ομοούσιον τω Πατρί τον Υιόν καταγγείλας ημίν και Αρείου την μανίαν εξωλόθρευσας, στήλην ορθόδοξον πίστεως τα σεπτά σου προθείς κατορθώματα».
Ο σήμερον τιμώμενος Άγιος ως γνωστόν υπήρχε κατά τους χρόνους των διωκτών του Χριστού Διοκλητιανού και Μαξιμιανού. Ούτος διεκρίνετο δια την εν Χριστώ πολιτείαν του ως και δια την υπερβάλλουσαν αρετήν και ευσέβειάν του. Τούτο τον κατέστησε ποιμένα της Εκκλησίας, δηλαδή Αρχιερέα και Αρχιεπίσκοπον της Εκκλησίας των Μύρων της Λυκίας. Υπό την ιδιότητα δε αυτήν παρέστη εις την Α' Οικουμενικήν Σύνοδον της Νικαίας, της συγκληθείσης υπό του Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου του Μεγάλου το 325 μ.Χ. Η συμβολή δε του Επισκόπου Μύρων εις την μεγάλην αυτήν σύναξιν των 318 θεοφόρων Πατέρων υπήρξεν καταλυτική. Και τούτο, διότι κατέδειξεν ως πλάνην του διαβόλου την διδασκαλίαν του Αρείου, ο οποίος (Άρειος) θεωρείται ο πατήρ και αρχηγός όλων των αιρέσεων, παλαιοτέρων και συγχρόνων.
Εάν σήμερον, αγαπητοί μου αδελφοί, ο Χριστιανικός κόσμος η μάλλον οι Χριστιανοί ανά τον κόσμον είναι διηρημένοι και εν πολλοίς πολέμιοι αλλήλων, τούτο οφείλεται εις την αίρεσιν του Άρειανισμού, η οποία (αίρεσις) εμφορείται και εμπνέεται ουχί από το φρόνημα της πραότητος και ταπεινότητος του Χριστού, λέγοντος «μάθετε απ' εμού, ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία» (Ματθ. 11, 27-30), αλλά από το φρόνημα της επάρσεως του Σατανά, του πατρός του ψεύδους, του οποίου Σατανά ως λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης «ουκ έγνωσαν τα βαθέα (Αποκ. 2, 24).
Ιδού λοιπόν, διατί ο υμνωδός της Εκκλησίας αδυνατεί να περιγράψη τον θαυμασμόν, αλλά και τον έπαινον προς τον Άγιον Νικόλαον, λέγων: «Ποίοις μελωδικοίς ασμασιν επαινέσωμεν τον Ιεράρχην. Τον της ασεβείας αντίπαλον και της ευσεβείας υπέρμαχον. Τον της Εκκλησίας πρωτοστάτην, τον μέγαν προσασπιστήν τε και διδάσκαλον. Τον πάντας τους κακοδόξους καταισχύνοντα. Τον ολετήρα Άρειον και θερμόν αντίμαχον. Τον δι' ου την τούτου οφρύν, ο Χριστός καταβέβληκεν, ο έχων το μέγα έλεος».
Δικαίως, λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί, ο Άγιος Νικόλαος αναδεικνύεται, αλλά και αναγνωρίζεται από την συνείδησιν της Εκκλησίας μας, ο Κανών της πίστεως και η εικών της πραότητος.
Του Κανόνος τούτου της πίστεως και της εικόνος της πραότητος καλούμεθα και ημείς αγαπητοί μου χριστιανοί να γίνωμεν μιμηταί και κοινωνοί και μάλιστα κατά την περίοδον της νηστείας της μεγάλης εορτής των Χριστουγέννων. Εάν όντως θέλωμεν, ο εν τη φάτνη του σπηλαίου γεννηθείς και εν φάτνη ανακλιθείς Θεός Λόγος, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός να ανακλιθή εν τη φάτνη των σωματικών ημών σπηλαίων, δηλαδή των καρδιών ημών.
Και νυν, παμμάκαρ Νικόλαε, μη παύση πρεσβεύων Χριστώ τω Θεώ υπέρ ημών των πίστει και πόθω τιμώντων αεί την χαρμόσυνον και πανίερον μνήμην σου.
Μη παύση, Άγιε Νικόλαε πρεσβεύων υπέρ της ειρήνης και της καταλλαγής του σύμπαντος κόσμου, ιδιαιτέρως δε της περιοχής της Αγίας Γης. Αμήν».
Επί ώραν πολλήν ο Μακαριώτατος μετέδιδε την θ. Κοινωνίαν εις τας μακράς και πυκνάς σειράς των προσερχομένων πιστών.
Η θ. Λειτουργία απεδείχθη και πάλιν ορθοδόξω τω τρόπω ένα άνοιγμα και μία κάθοδος του ουρανού εις την γην, μία ανάτασις και ανάβασις των μελών της Εκκλησίας προς τον ουρανόν, δια μίαν εισέτι φοράν μία δωρεά του Σώματος του Χριστού προς ημάς δι' άφεσιν αμαρτιών, συνέχισιν της ζωής και σωτηρίαν. Απορούσε κανείς, πως από την θεωρουμένην «Ορθόδοξον αδυναμίαν» ηδύνατο να εξέλθη τόση δύναμις προσευχής και από την λεγομένην «ορθόδοξον αταξίαν» τόση κατάνυξις προσευχής και τάξις και ευπρέπεια θ. Λειτουργίας.
Η χορωδία με την ψαλμωδίαν της, ιδία όμως με τους ύμνους του Κοινωνικού «Του Δείπνου Σου του μυστικού...» και τους ύμνους του Αγίου Νεκταρίου προς την Θεοτόκον, κατένυξε βαθέως και προητοίμασε δια την θ. Κοινωνίαν τους προσερχομένους πιστούς, αλλά και όλον το εκκλησίασμα.
Την θ. Λειτουργίαν ηκολούθησε λιτανεία πέριξ του Ναού, αλλά και εις το κάτωθι του Ναού σπήλαιον, με παρεκκλήσιον του Αγίου Νικολάου, ένθα πιστεύεται ότι διήλθε ο Άγιος Νικόλαος, όταν ήλθε ως προσκυνητής εις τους Αγίους Τόπους.
Μετά την λιτανείαν, συνοδεία του Μακαριωτάτου, Αρχιερείς, Ιερείς και λαός επέστρεψαν εις τον ιερόν Ναόν, ψάλλοντες το: «Τις Θεός Μέγας, ως ο Θεός ημών....».
Μετά την διανομήν του αντιδώρου και την απόλυσιν του λαού, επηκολούθησεν επίσκεψις εις την Τζαμαΐγια Ιλ-Χσαν, δηλαδή εις τον «Φιλανθρωπικόν Σύλλογον», ο οποίος είναι κέντρον όλων των Ορθοδόξων καθιδρυμάτων της πόλεως, μεθ' ο έλαβε χώραν επίσκεψις εις το ηγουμενείον και φιλόφρων δεξίωσις υπό του καθηγουμένου Αρχιμανδρίτου Ναρκίσσου, ο οποίος είχε διακοσμήσει με ευπρέπειαν και τον ναόν και το ηγουμενείον και δια πολυποικίλτων καλυμμάτων την Αγίαν Τράπεζαν, ώστε να μπορή να του ευχηθή κανείς: «Αγίασον Κύριε τους αγαπώντας την ευπρέπειαν του οίκου Σου».
Τέλος, ο Αρχιμανδρίτης Νάρκισσος και η Κοινότης παρέθεσαν εις τον Μακαριώτατον και την Συνοδείαν του τράπεζαν ιχθύων εις τον ξενοδοχείον ANGEL της πόλεως.
Όντως η εορτή αυτή του Αγίου Νικολάου των Ορθοδόξων της Μπετζάλλας απεδείχθη πάνδημος εορτή της πόλεως δια προσευχήν και επικοινωνίαν και δια πολλούς εκ των κατοίκων και δυνατότης εργασίας δια τον άρτον τον επιούσιον, ιδία μάλιστα υπό τας παρούσας δυσμενείς συνθήκας της ζωής της Βηθλεέμ και των περιχώρων της.
Εκ της Αρχιγραμματείας
Login
Υπενθύμιση κωδικού