«Την ίδια ώρα, που ο Β.Α. βρισκόταν στο καφενείο του χωριού μου, και διηγείτο στους θαμώνες έντρομος τα προαναφερθέντα, ο πατήρ Πορφύριος βρισκόταν μαζί με τον Μ.Α. σε ένα άλλο τεράστιο κτήμα του, που βρίσκεται στην περιοχή Βίβος Προσκυνά.
Πρόκειται για μια απέραντη πευκόφυτη περιοχή, η οποία αποτελεί προέκταση του πολυφημισμένου τουριστικού χωριού Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, με τις πεντακάθαρες θάλασσες, τα φρέσκα ψάρια και τις πανέμορφες αμέτρητες βίλες, που στολίζουν ολόκληρο τον ΟΣΜΑΕΣ!
Εκείνο το κτήμα ο Μ.Α. ήθελε να το αξιοποιήσει τουριστικά. Και, πράγματι, προσφερόταν για κάτι τέτοιο. Διότι συνδύαζε βουνό και θάλασσα και γενικά ένα φυσικό περιβάλλον δυσεύρετο!
Από αυτή, όμως τη χωρίς προηγούμενο πανέμορφη πευκόφυτη περιοχή, έλειπε κάτι. Το νερό!
Και, όπως σε όλους μας είναι γνωστό, χωρίς νερό δεν υπάρχει ζωή. Και, επομένως, ούτε τουριστικές εγκαταστάσεις χτίζονται. Ακριβώς, η επίσκεψη του Παππούλη στο απέραντο αυτό κτήμα, είχε σαν μοναδικό σκοπό του τον εντοπισμό των υπόγειων υδάτων και την άμεση έναρξη γεωτρήσεων, προς άντλησή τους.
Από την πρώτη στιγμή, της εκεί επίσκεψης, ο πατήρ Πορφύριος διαπίστωσε την αφθονία ύπαρξης νερού. Υπάρχει, είπε, τόσο πολύ νερό κάτω από το έδαφος που μοιάζει με ορμητικό μεγάλο ποταμό. Και το σπουδαιότερο είναι ότι το βάθος του είναι μόλις λίγα μέτρα από την επιφάνεια της γης.
Ύστερα από τα προαναφερθέντα, ο Μ.Α δεν μπορούσε να κρύψει την ικανοποίηση και τη χαρά του! Το όνειρο του θα γινόταν πραγματικότητα. Η αξιοποίηση, τώρα, της απέραντης πευκόφυτης και παραθαλάσσιας περιοχής ήταν βέβαιη. Σε λίγο, μια άγονη έκταση, θα ρυμοτομείτο και κάθε στρέμμα θα μετατρεπόταν σε πανάκριβο οικόπεδο, όλη την παραλιακή έκταση, μετατρέποντάς την σε νέο Μαϊάμι!
Αλλά, όπως όλες οι χαρές κρατούν λίγο, έτσι και αυτή του Μ.Α. είχε την ίδια ακριβώς τύχη!
Ο Παππούλης αφού αυτοσυγκεντρώθηκε για λίγο, παρακάλεσε τον Μ.Α. να παραμείνει στη θέση που βρίσκονταν, και εκείνος προχώρησε προς την πλευρά που βρίσκεται ένα ολόλευκο εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής που, από την θέση που βρίσκεται δεσπόζει ολόκληρης της παραλιακής περιοχής και συντροφεύει και προστατεύει τους φτωχούς ψαράδες, οι οποίοι αγωνίζονται νυχθημερόν, για τον άρτο τον επιούσιο. Προχωρώντας λίγα μέτρα πιο πέρα, κρύφτηκε πίσω από πελώριους βράχους, τους οποίους κάλυπταν πυκνοί θάμνοι. Ο Μ.Α. υποψιάστηκε οτιδήποτε άλλο, εκτός από το σκοπό που ο Παππούλης πήγε στην κρυψώνα αυτή. Για αυτό περίμενε την επιστροφή του με μεγάλη ηρεμία. Όταν όμως ο χρόνος της αναμονής ξεπέρασε τα όρια της υπομονής, τότε άρχισε να ανησυχεί πολύ για την υγεία, αλλά ακόμη και για τη ζωή του Παππούλη. Για αυτό αναγκάστηκε όσο μπορούσε διακριτικά, αλλά αθόρυβα να βαδίσει προς την κατεύθυνση που έφυγε ο πατήρ Πορφύριος προς αναζήτησή του. Αλλά μάταια! Δεν υπήρχε πουθενά! Το γεγονός αυτό ενέτεινε τις ανησυχίες του, για την τύχη του.
Για αυτό αναγκάστηκε να τον αναζητά παντού, παραλείποντας συγχρόνως, τα προφυλακτικά μέτρα που λάμβανε μέχρι τώρα, για να μη γίνει αντιληπτός από τον Παππούλη. Οπότε, μετά από αρκετή ώρα, τον εντόπισε μέσα σε μια θαμνώδη περιοχή περιστοιχισμένη από μεγάλους βράχους, γονατιστό και με υψωμένα τα χέρια του προς τον ουρανό να προσεύχεται με δέος! Δεν τον ενόχλησε καθόλου. Τον άφησε να προσεύχεται. Κρύφτηκε μόνο πίσω από δέντρα για να μην τον αντιληφθεί ο Παππούλης και από εκεί παρακολουθούσε άνετα τα πάντα.
Όταν, κάποτε τελείωσε η ευλαβική και θερμή αυτή προσευχή ο Μ.Α. παρατήρησε το εξής περίεργο: Είδε τον Παππούλη αφού έκανε πρώτα τον σταυρό του, ακουμπούσε την φούχτα το δεξιού χεριού του στο έδαφος και στη συνέχεια την έφερνε στο ανοιχτό στόμα του και ρουφούσε το περιεχόμενό της! Έκανε δηλαδή, το ίδιο που κάνουμε όλοι μας, όταν πίνουμε νερό από μια πηγή με το χέρι μας! Αυτό το επανέλαβε πάρα πολλές φορές και όταν σταμάτησε σήκωσε τα χέρια του προς τον ουρανό, σαν να έδειχνε στη θέση αυτή σταυροκοπήθηκε ευλαβώς και σηκώθηκε. Ο Μ.Α. όταν βεβαιώθηκε ότι τελείωσε όλη αυτή η ιεροτελεστία, έσπευσε να επιστρέψει στη θέση του, για να μη δώσει την εντύπωση στον Παππούλη, ότι τον παρακολουθεί, κάτι που πολύ απεχθανόταν ο Γέροντας. Σε λίγο κατέφθασε και ο Παππούλης, αλλά στεναχωρημένος.
- Που ήσουν τόση ώρα; Ανησύχησα πολύ και δε σε βλέπω χαρούμενο. Τι συμβαίνει; Ρώτησε ο Μ.Α.
- Άνθρακας ο θησαυρός! Ήταν η απάντηση του Παππούλη.
- Μα γιατί; Εσύ μου είπες, ότι έχει πάρα πολύ νερό.
- Νερό πολύ έχει. Καλό νερό δεν έχει…
- Και εσύ πού το ξέρεις;
- Ε, ευλογημένε. Να, τώρα το διαπίστωσα, πού ήθελες να το ήξερα και εγώ ο αμαρτωλός… Ο Κύριος μου επέτρεψε και το δοκίμασα πολλές φορές και το βρήκα πολύ αλμυρό….
- Δηλαδή….
- Σου είπα. Είναι πολύ αλμυρό. Δηλαδή, σχεδόν σαν το θαλασσινό. Δεν πίνεται καθόλου. Αν έχεις αντίρρηση, άνοιξε ένα πηγάδι. Σε ελάχιστα μέτρα βάθους από την επιφάνεια της γης, θα βρεις άφθονο νερό. Αλλά θα είναι αλμυρό. Θα κάνει για πότισμα κήπων, μποστανιών και λαχανικών. Δεν θα είναι όμως πόσιμο που θέλεις εσύ. Δεν ήσουν τυχερός και αυτή τη φορά. Εάν το νερό αυτό ήταν πόσιμο, είναι τόσο πολύ, που θα έλυε το θέμα της ύδρευσης όλων των χωριών της Λοκρίδας. Πάμε τώρα, γιατί κουράστηκα πολύ. Έχει ο Θεός. Εκεί που απελπίζεσαι, σου στέλνει κάτι που δεν το περιμένεις… Αρκεί να Τον πιστεύεις και να τον αγαπάς. Όπως και Εκείνος μας αγαπά και φροντίζει για εμάς, όπως ο κάθε πατέρας για τα παιδιά του. Και όλοι μας είμαστε παιδιά του Θεού. Και ό,τι καλό έχουμε, το έχουμε από το Θεό. Είναι δικό του δώρο. Δεν έχεις ακούσει στην Εκκλησία ότι: «Πᾶσα δόσις ἀγαθή καί πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον, ἐκ σοῦ τοῦ Πατρός τῶν Φώτων»;
Θα ήταν μεγάλη παράλειψη, εάν δεν ανέφερα το γεγονός, ότι, μεταγενέστερα, πολλοί ήταν εκείνοι, που έκαναν γεωτρήσεις στην περιοχή αυτή και βρήκαν πολύ νερό, αλλά ακατάλληλο προς πόση. Έτσι ο πατήρ Πορφύριος δικαιώθηκε για ακόμη μια φορά!»
Πηγή υλικού
Ανάργυρου Καλλιάτσου, Ο Πατήρ Πορφύριος Ο Διορατικός, Ο Προορατικός, ο Ιαματικός, Ιερόν Γυναικείον Ησυχαστήριον «Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος», Ε΄ Έκδοση, Αθήναι 2002, σ. 108-111
Επιλογή υλικού
Αικατερίνη Διαμαντοπούλου, Υπεύθυνη υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων
Login
Υπενθύμιση κωδικού