Καθώς περπατούσα
τούτη τη γης της Μικρασίας
αλαφροπατούσα.
Λες να μην πονέσω τα κορμιά
που ‘ναι εδώ σφαγμένα
κι ανασκολοπισμένα.
Σταματήστε,
παιδάκια είναι
γυναίκες και γερόντοι.
Κι ουρλιάζοντας οι άπιστοι
«Είναι Έλληνες», ξεφώνιζαν,
«αφανίστε και ζωντανούς μην αφήστε».
Κι είναι αδερφών μας τούτα τα κορμιά,
δύο εκατομμύρια λένε,
πολλές ψυχές και κλαίνε.
Ετούτα τα χώματα της Ιωνίας
τα από αιώνες Ελληνικά και καθαγιασμένα από
τα κόκαλα των προγόνων μας κι από το τόσο αίμα.
Που σαν ποτάμι,
ποτάμι κόκκινο
τα ‘χει βαθιά ποτισμένα.
Από το βλέμμα του Θεού
δεν ξεφεύγει
ούτε ένα δάκρυ
κι όχι το αίμα;
Και το αίμα έχει φωνή
και του αθώου πιο δυνατά φωνάζει
κι ο Θεός τ’ ακούει
και τα λογιάζει.
Και ρωτώ και ρωτώ,
ποιος θα μας απαγορέψη τ‘ όνειρο,
ποιος θα μας απαγορέψη το όραμα,
ποιος την προσδοκία και ποιος την πίστη;
Δικαίωμα δεν έχει
κανείς
και κανένα.
Και τα πουλιά που στείλαμε
τα πετροχελιδόνια,
δεν σκοτώθηκε και
δεν λαβώθηκε ούτε ένα.
Έγιναν αθάνατα,
γιατί είναι Ιδέα
και τις Ιδέες δεν τις σκοτώνει
μήτε σφαίρα μήτε βόλι.
Είναι εκεί
στην Κόκκινη Μηλιά,
όπως λένε τα γραμμένα.
Τα λόγια της γιαγιάς
δεν είναι παραμύθι,
δεν είναι μύθοι.
Πάλε με χρόνια, με καιρούς
κι άσε τους άπιστους να γελούνε,
πάλι δικά μας θα γενούνε.
Έσσεται ήμαρ
κι όταν σημάνει η ώρα,
θα γυρίσουν τα πουλιά
και θα φωνάξουνε στεντόρεια.
Έλληνες
Ο Μαρμαρωμένος σηκώθηκε
και με τον Πατριάρχη
στην Αγιά Σοφιά
μπαίνει και γονατίζει.
Σπεύσατε
η λειτουργία
αρχίζει.
Στην πιο όμορφη,
στην πιο λαμπρή
την Εκκλησιά πο ‘χει η Οικουμένη
στην Αγιά Σοφιά
την ξακουσμένη.
10/2002
Πηγή υλικού
κ. Αγριανίτου Πιπίνου. Το ποίημα απηγγέλθη από την κ. Δράικου Ελένη, Μικρασιάτισσα κατά την 4η Προσκυνηματική εκδρομή της Μ.Κ.Ο. "Ρωμηοσύνη" που πραγματοποιήθηκε 27-28 Νοεμβρίου 2010 στην Παναγία Σκριπούς στον Ορχομενό, Ιερά Μονή Προυσού, Ιερά Μονή Αγάθωνος και Ιερά Μονή Δαδίου.
Επιλογή υλικού
Αικατερίνη Διαμαντοπούλου
Υπεύθυνη υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων