Μια άλλη ερμηνεία είναι ότι ο ναός παρομοιάζεται με το νοητό ήλιο της δικαιοσύνης που ανατέλλει από την ανατολή. Ο Θεός τοποθέτησε τον παράδεισο προς την ανατολή και κατά τη Δευτέρα Παρουσία Του, θα έρθει ο Χριστός από την ανατολή. Έτσι κι εμείς στρεφόμαστε προς την ανατολή γιατί επιζητούμε την παλαιά πατρίδα μας τον παράδεισο. Η εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού. Κεφαλή της είναι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός και μέλη όλοι όσοι είναι βαπτισμένοι εις το όνομά Του. Τα μέλη της είναι όλοι οι ζώντες ορθόδοξοι χριστιανοί που αποτελούν τη «στρατευομένη» εκκλησία αλλά και όλοι που έχουν κοιμηθεί, που αποτελούν τη «θριαμβεύουσα» εκκλησία. Ο ναός είναι το δεύτερο σπίτι του πιστού. Βρέφος όταν γεννηθεί, εκεί οδηγείται για το σαραντισμό. Στο ναό βαφτίζεται και ξαναγεννιέται ως μια νέα εν Χριστώ ύπαρξη. Εκεί στεφανώνεται και μοιράζεται τη χαρά του γάμου του. Εκεί απολαμβάνει τις χαρές των μεγάλων γιορτινών ημερών. Στο ναό χαίρεται τη βάπτιση των παιδιών του. Εκεί συμμετέχει στα ιερά μυστήρια και λαμβάνει τη χάρη του Θεού. Μέσα σ’ αυτόν σπεύδει να προσευχηθεί για τις δυσκολίες της ζωής και να αντλήσει δύναμη για την πορεία της ζωής του. Εκεί οδηγείται με το τέλος της ζωής του στη γη, για την εξόδιο ακολουθία του. Στο ναό θα αναπέμπονται για πάντα επιμνημόσυνες δεήσεις γι’ αυτόν και για όλους τους κεκοιμημένους πιστούς. |
Πηγή υλικού
Επιλογή υλικού
Αικατερίνη Διαμαντοπούλου,
Υπεύθυνη υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων