«Και με φως και με θάνατον» (3), Οσυσσέα Ελύτη

Είσαι νέος – το ξέρω – και δεν υπάρχει τίποτε.

Λαοί, έθνη, ελευθερίες, τίποτε.

Όμως ε ί σ α ι. Και την ώρα που

φεύγεις με το ‘να πόδι σου έρχεσαι με τ’ άλλο

ερωτοφωτόσχιστος

περνάς θέλεις – δε θέλεις

αυλητής φυτών και συναγείρεις τα είδωλα

εναντίον μας. Όσο η φωνή σου αντέχει.

Πώς της παρθένας το τζιτζίκι όταν το πιάνεις

πάλλονται κάτω απ’ το δέρμα σου οι μυώνες

ή τα ζώα που πίνουν κι ύστερα κοιτούν

πώς σβήνουν την αθλιότητα: ίδια εσύ

παραλαμβάνεις απ’ τους Δίες τον κεραυνό

και ο κόσμος σου υπακούει.

Εμπρός λοιπόν.

Από σένα εξαρτάται. Τάχυνε την αστραπή

Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.

Πηγή υλικού

Οδυσσέας Ελύτης, Ο μικρός Ναυτίλος, Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ, Α΄ Έκδοση, Αθήνα, 1985

Επιλογή υλικού

Αικατερίνη Διαμαντοπούλου, Υπεύθυνη υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων