02/08/09 Η εορτή του Προφήτου Ηλιού στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων

Ο ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ κ.κ. ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ' ΠΡΟΕΞΑΡΧΕΙ ΤΗΣ ΠΑΝΗΓΥΡΕΩΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΑΥΤΟΥ ΜΟΝΗΝ ΜΕΤΑΞΥ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΚΑΙ ΒΗΘΛΕΕΜ

Γρηγοριανόν (2-8-2009) / Ιουλιανόν (20-7-2009)

Μία εκ των αρχαίων Μονών του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων είναι του Αγίου προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου μεταξύ Ιεροσολύμων και Βηθλεέμ. Αι αρχαί της Μονής αυτής ανάγονται εις τον 6ον μ. Χ. αι. Αύτη ευρίσκεται πλησίον της αρχαίας Μονής του «Καθίσματος», ονομαζομένης ούτως, επειδή η παράδοσις διασώζει ότι εις την περιοχήν, εις την οποίαν αύτη ιδρύθη, τον 5ον μ.Χ. αι. εκάθισεν η Θεοτόκος, οδεύουσα μετά του Ιωσήφ του μνήστορος απο Ναζαρέτ προς Βηθλεέμ δια την απογραφήν επί Καίσαρος Αυγούστου (Λουκά 2,1 κ. εξ). Αύτη κατεστράφη παντελώς εις το παρελθόν, αλλά ανεσκάφη κατά την δεκαετίαν του 1980-1990 και αναμένει προσεχώς τον εγκαινιασμόν αυτής ως προσκυνήματος και αρχαιολογικού χώρου του Πατριαρχείου μεγάλης σπουδαιότητος δια τον μοναχισμόν του 5ου αι μ.Χ. εις την Αγίαν Γην.

Η Μονή του Προφήτου Ηλιού ιδρύθη εις την περιοχήν αυτήν, επειδή κατά την παράδοσιν διήλθεν απ' αυτήν ο Προφήτης Ηλίας, ότε έφευγε τον θυμόν του Αχαάβ και της Ιεζάβελ εκ του Καρμηλίου Όρους και εκοιμήθη υπό κάτω αρκεύθου, ότε και εξύπνησεν αυτόν ο άγγελος και είπεν: «αναστάς, φάγε και πίε, ότι πολλή από σου η οδός», «και αναστάς έφαγε και έπιε και επορεύθη εν τη ισχύϊ της βρώσεως και της πόσεως εκείνης τεσσαράκοντα ημέρας και τεσσαράκοντα νύκτας έως όρους Χωρήβ». (Βασιλ. Γ' 19, 4-9).

Εις την Μονήν ταύτην του Προφήτου Ηλιού, ευρισκομένην σήμερον εις ευαίσθητον στρατηγικήν περιοχήν και με ελαιόκτημα μεγάλης εκτάσεως ιδιοκτησίας του Πατριαρχείου πέριξ αυτής, σταθμεύει κατά το ειωθός δια μικράν ανάπαυσιν η εξ Ιεροσολύμων εξερχομένη Πατριαρχική Συνοδεία, κατευθυνομένη εις Βηθλεέμ την παραμονήν της εορτής των Χριστουγέννων εκάστου έτους.

Εις αυτήν την Μονήν κατέφθασεν ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ' μετά συνοδείας, την Κυριακήν 20ην Ιουλίου / 2αν Αυγούστου εξ Ιεροσολύμων.

Εις ταύτην μετά την εν τη εισόδω υποδοχήν υπό του ηγουμένου πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου Παρθενίου και του ιερατείου, ο Μακαριώτατος προεξήρξε της ακολουθίας του Όρθρου και της θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αυτώ του Ιερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου, των Σεβασμιωτάτων Αρχιεπισκόπων Αβήλων κ. Δωροθέου και Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, ιερομονάχων, ιερέων και διακόνων και ψαλλόντων του Λαμπαδαρίου του Ναού της Αναστάσεως κ. Χαραλάμπους Βακάκη και της αραβοφώνου χορωδίας του καθεδρικού ναού του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου.

Εις τους εξ Ιεροσολύμων, αλλά και εκ των κατεχομένων περιοχών της Βηθλεέμ, δι' ειδικής αδείας προσελθόντας πιστούς, εκήρυξε τον θείον λόγον ο Μακαριώτατος, ως έπεται:

«Δεύτε των Ορθοδόξων το σύστημα, συναθροισθέντες σήμερον, εν τω πανσέπτω ναώ του θεηγόρου Προφήτου, ψαλμικώς άσωμεν, εναρμόνιον μέλος, τω τούτον δοξάσαντα, Χριστώ τω Θεώ ημών και εν χαρά και αγαλλιάσει αναβοήσωμεν, χαίροις επίγειε άγγελε και ουράνιε άνθρωπε, Ηλία μεγαλώνυμε».

Αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί, ευλαβείς Χριστιανοί,

Ανταποκρινόμενοι και ημείς σήμερον εις το κάλεσμα του υμνωδού της Εκκλησίας μας, επί τη εορτή της μνήμης του Προφήτου Ηλιού, εν αγαλλιάσει βοώμεν: «χαίροις επίγειε άγγελε και ουράνιε άνθρωπε, Ηλία μεγαλώνυμε».

Όντως, αγαπητοί μου αδελφοί, ο Προφήτης Ηλίας αναδεικνύεται ο επίγειος άγγελος και ο ουράνιος άνθρωπος της του Θεού Πατρός αποκαλύψεως εν τω όρει Σινά. Και τούτο, διότι ο Προφήτης Ηλίας δύναται να θεωρηθή ο λόγω τε και έργω Ιωάννης ο Πρόδρομος αφ' ενός και ο Απόστολος των εθνών αφ' ετέρου της του Χριστού Παρουσίας εν τω Μωσαϊκώ Νόμω της Παλαιάς Διαθήκης.

Η δύναμις του προφητικού αξιώματος του μεγαλωνύμου Ηλιού ως και η παρουσία του ενώπιον του Αγίου Τριαδικού Θεού καταφαίνεται από τους λόγους του υμνογράφου λέγοντος: «Ου συσσεισμώ, αλλ' εν αύρα λεπτή τεθέασαι Θεού την παρουσίαν, Ηλιού θεομάκαρ, φωτίζουσάν σε πάλαι, άρματι δε, εποχούμενος τέθριππος, τον ουρανόν διϊππεύεις ξενοπρεπώς, θαυμαζόμενος, θεόπνευστε».

Το προφητικόν θείον χάρισμα και κυρίως η δύναμις της πίστεως, η οποία μεταφράζεται εις κήρυγμα και πράξιν πολλώ δε μάλλον εις ομολογίαν ενώπιον ανόμων και αδίκων δυναστών και εθελοθρήσκων ιερέων, της του Μεγάλου Αγγέλου Βουλής, δηλαδή της του Χριστού αληθείας είναι αυτά, τα οποία συνθέτουν την εξέχουσαν και διαχρονικήν και πάντοτε επίκαιρον προσωπικότητα του σήμερον τιμωμένου θεομάκαρος Ηλιού.

Λέγομεν τούτο, διότι το ιερόν πρόσωπον του Αγίου Προφήτου Ηλία αφορά όχι μόνον εις ημάς, τους τιμώντας αυτό, αλλά αφορά και εις τους πιστούς των ετεροθρήσκων συνανθρώπων ημών.

Με άλλα λόγια, ο εορταζόμενος σήμερον Άγιός μας προβάλλεται ως ο Πρόδρομος του σεσαρκωμένου Ηλίου της Δικαιοσύνης και της επί γης θείας ευδοκίας. Τούτο επί πλέον σημαίνει ότι εις το ιερόν πρόσωπον και την διδασκαλίαν του Προφήτου Ηλιού καλούμεθα να αναζητήσωμεν άρχοντες και αρχόμενοι, θρησκεύοντες και ετεροθρησκεύοντες, ομογνωμούντες και ετερογνωμούντες το κοινόν και πρακτικόν κριτήριον της ειρήνης και της δικαιοσύνης μεταξύ των λαών της περιοχής μας.

Ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, αναφερόμενος εις την δύναμιν, δηλαδή την ενέργειαν της πίστεως του δικαίου ανθρώπου, προβάλλει ως παράδειγμα τον Προφήτην Ηλίαν λέγων: «Πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη», και προσθέτει: «Ηλίας άνθρωπος ην ομοιοπαθής ημίν, και προσευχή προσηύξατο του μη βρέξαι και ουκ έβρεξεν επί της γης ενιαυτούς τρεις και μήνας εξ, και πάλιν προσηύξατο και ο ουρανός υετόν έδωκεν και η γη εβλάστησεν τον καρπόν αυτής». (Καθολ. Ιακ. 5,17).

Εξ άλλου αυτός ούτος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, αναφερόμενος εις την υπερεθνικήν προσωπικότητα του Προφήτου Ηλιού, εις την ευαγγελικήν περικοπήν, την οποίαν ηκούσαμεν, λέγει: «επ' αληθείας δε λέγω υμίν, πολλαί χήραι ήσαν εν ταις ημέραις Ηλίου εν τω Ισραήλ, ότε εκλείσθη ο ουρανός επί έτη τρία και μήνας εξ, ως εγένετο λιμός μέγας επί πάσαν την γην και προς ουδεμίαν αυτών επέμφθη Ηλίας, ει μη εις Σάρεπτα της Σιδώνος προς γυναίκα χήραν» (Λουκ. 4, 22-23). Και εδώ πάλιν τονίζεται υπό του Χριστού το γεγονός ότι ο Προφήτης απεστάλη εις μίαν γυναίκα χήραν, ξένην και άγνωστον εις αυτόν. Το ίδιον βέβαια συνέβη και με τον πιστόν μαθητήν του Προφήτου Ηλιού, τον Ελισσαίον κατά την εποχήν του οποίου ήσαν πολλοί λεπροί εις το Ισραηλινόν έθνος και κανείς από αυτούς δεν εκαθαρίσθη από την λέπραν αυτού παρά ο Νεεμάν ο Σύρος, ο οποίος ήλθεν από ξένην και αλλόθρησκον χώραν.
Είναι αυτή ακριβώς η υπερεθνικότης και καθολικότης της προσωπικότητος του Προφήτου Ηλιού, η οποία μας συνήγαγε σήμερον εις τον ιερόν και πάνσεπτον Ναόν του Προφήτου εις τον τόπον τούτον, περί του οποίου η Παλαιά Διαθήκη αναφέρει ότι ο Προφήτης: «ήλθε και εκάθισεν υποκάτω αρκεύθου και εκοιμήθη και ύπνωσεν εκεί υπό το φυτόν, και ιδού τις ήψατο αυτού και είπεν αυτώ. Ανάστηθι, φάγε και πίε ότι πολλή από σου η οδός. (Βασιλ. Γ'. 19,5)», αφ' ενός μέν δια να ευχαριστήσωμεν και δοξάσωμεν το όνομα του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού. Αφ' ετέρου δε, δια να ικετεύσωμεν τον εορταζόμενον Άγιον, μετά του υμνωδού λέγοντος: «Ο τον ουρανόν λόγω δεσμεύσας, ωσαύτως λύσον νυν και ημών τα πταίσματα ταις προς Κύριον πρεσβείαις σου, συν ταις πρεσβαίαις της Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας και φώτισον και σώσον τας ψυχάς ημών. Αμήν».

Εις πολλούς των προσελθόντων πιστών ο Μακαριώτατος μετέδωσε την θ. Κοινωνίαν και εις πάντας τέλος το αντίδωρον και την εικόνα του Προφήτου Ηλιού.

Μετά την θείαν Λειτουργίαν ηκολούθησε μικρά δεξίωσις υπό του ηγουμένου Αρχιμανδρίτου Παρθενίου εις το ηγουμενείον και τράπεζα εις τον Μακαριώτατον και την συνοδείαν Αυτού.

Εκ της Αρχιγραμματείας