Το Ιερό Προσκύνημα της Αγίας Βαρβάρας Αττικής

Ο Ιερός Προσκυνηματικός Ναός της Αγίας Βαρβάρας βρίσκεται στον Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος, που κατέχει την κυριότητα και ασκεί τη διοίκηση και διαχείριση τόσο σε αυτό, όσο και σε όλα τα κτίσματα και το χώρο που βρίσκονται εντός των ορίων της ευρύτερης περιοχής του Προσκυνήματος. Τα έσοδα από το Προσκύνημα διατίθενται για ιεραποστολικούς, κατηχητικούς και κοινωνικούς σκοπούς. Το 1978, μετά από αίτημα του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, η Αποστολική Διακονία δώρισε 20 στρέμματα για την ανέγερση σχολικών κτιρίων.

Ο Ιερός Ναός

Ο Ναός έχει ρυθμό βασιλικής χωρίς τρούλο και διαιρείται σε τρία κλίτη, από τα οποία το μεσαίο είναι χαμηλότερο από τα άλλα δύο κατά εβδομήντα πέντε εκατοστά. Υπάρχουν τρεις κλίμακες που κατεβάζουν στο μεσαίο κλίτος, μία κεντρική και δύο άλλες από τα πλάγια. Το δεξιό κλίτος καταλήγει στο παρεκκλήσι της Αγίας Μαύρας. Τα δύο αυτά παρεκκλήσια εγκαινίασε ο αείμνηστος Μητροπολίτης Αθηνών Θεόκλητος ο Α΄.

Το Προσκύνημα της Αγίας Βαρβάρας είναι ένα από τα μεγαλύτερα Ιερά Προσκυνήματα της Ελλάδος, στο οποίο συρρέουν κατά χιλιάδες οι προσκυνητές, για να προσκυνήσουν τη χαριτόβρυτη εικόνα και τα ιερά λείψανά της. Ο Ναός αποπνέει κατανυκτική μυστικοπάθεια με τους θόλους σε γαλάζιο φόντο που θυμίζουν έντονο νησιώτικο τοπίο και την αγιογραφία του σπουδαίου σύγχρονου δασκάλου και αγιογράφου Φώτη Κόντογλου, του οποίου οι αγιογραφίες θα συντηρηθούν με τη φροντίδα της Αποστολικής Διακονίας και την έγκριση του Υπουργείου Πολιτισμού. Είναι πλούσια διακοσμημένος από τις εισφορές των χιλιάδων ευλαβών προσκυνητών που εναποθέτουν στη χάρη της τους πόνους, τις χαρές, τις λύπες τους και την παρακαλούν να γίνει αρωγός στα προβλήματά τους. Είναι κοινή πίστη και ομολογία ότι κάτω από τη στέγη του ιερού αυτού Προσκυνήματος η χάρης της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας φανερώθηκε και φανερώνεται, στερεώνοντας την πίστη των απλλών ανθρώπων, δίνοντας παρηγοριά και ελπίδα.

Η «Εύρεσις»

Στο βάθος του κεντρικού μεσαίου κλίτους υπάρχει το παλαιό Εκκλησίδιο (παλαιά καμαροσκέπαστος βασιλική πλάτους 4,60 μέτρων), που χρησιμοποιείται ως το κύριο Άγιο Βήμα του Προσκυνήματος. Ο χώρος αυτός είναι ο τόπος στον οποίο βρέθηκε η θαυματουργός εικόνα της Αγίας και για αυτό ονομάζεται «Εύρεσις». Το μήκος αυτού είναι 3,80 μ. και το ύψος γύρω στα 4 μέτρα. Η στέγασή του είναι θολωτή και κοσμείται από τοιχογραφίες του 17^ου ή 18^ου αιώνος, οι σπουδαιότερες των οποίων διασώζονται πάνω από την Αγία Τράπεζα και οι οποίες ήδη αποκαταστάθηκαν και συντηρήθηκαν. Στο τεταρτοσφαίριο της κόγχης του ιερού έχει αγιογραφηθεί η Πλατυτέρα των Ουρανών. Από κάτω, στο ημικυλινδρικό τμήμα της κόγχης απεικονίζονται οι: Μέγας Βασίλειος, Μέγας Αθανάσιος, Ιωάννης ο Χρυσόστομος και Γρηγόριος ο Θεολόγος. Στην Πρόθεση απεικονίζεται η παράσταση της Άκρας Ταπεινώσεως. Δεξιά και αριστερά του ημικυλινδρικού τμήματος της κόγχης έχουν ιστορηθεί δύο ολόσωμες μορφές Αγίων. Διακρίνεται μόνο το ένα όνομα του Αγίου: Άγιος Στέφανος. Στην οροφή έχει αγιογραφηθεί ο Παντοκράτωρ μέσα σε κυκλικό στεφάνι με διακοσμητικό μοτίβο, ενώ δεξιά και αριστερά υπάρχουν οι τέσσερις Ευαγγελιστές με τα σύμβολά τους. Στο βόρειο τοίχο υπάρχει κυκλικό μοτίβο και στο κέντρο κάθε κύκλου απεικονίζεται ένας Άγιος. Έτσι από τα αριστερά προς τα δεξιά αναγνωρίζουμε τις μορφές μόνο τεσσάρων Αγίων χωρίς να είναι διακριτά τα ονόματά τους. Αντίστοιχα στο νότιο τοίχο η ζώνη αγιογραφήσεως με κυκλικό μοτίβο έχει δύο μορφές. Είναι οι μορφές της Αγίας Αλεξάνδρας    και της Αγίας Ελένης. Επίσης, στο νότιο τοίχο, εντός του ιερού Βήματος, υπάρχουν αντίστοιχα τρεις ορθοί Άγιοι. Διακριτό είναι μόνο το όνομα του Αγίου Νικολάου. Στο βόρειο τοίχο, εντός του ιερού Βήματος, υπάρχει εικονογραφημένη ζώνη με όρθιους Αγίους, των οποίων τα ονόματα δεν είναι διακριτά. Ο προσκυνητής που εισέρχεται από δεξιά μπορεί να παρατηρήσει μια ολόσωμη τοιχογραφία της Αγίας Βαρβάρας, που διατηρείται σε καλή σχετικά κατάσταση και στην οποία αναγράφεται η ημερομηνία αγιογραφήσεως: 26 Ιουνίου 1774.

Τα υλικά και ο τρόπος δομής του Εκκλησιδίου είναι αυτά ενός μεταβυζαντινού Ναού που ανοικοδομήθηκε πιθανότατα από τεχνίτες της περιοχής του Πειραιά. Παρατηρείται ισχυρή τοιχοποιία από λίθους και συνδετικό κονίαμα. Η στέγη εμφανίζεται επαρκής και με βάση τις βιβλιογραφικές πηγές υπέστη επισκευή το 1905 επί δημαρχίας Σπ. Μερκούρη. Επιπλέον, έχει ειπωθεί από μερικούς ότι το Εκκλησίδιο αυτό είναι λείψανο μιας παλιάς διαλυμένης και κατεστραμμένης Μονής.

Το μόνο  βάσιμο και χρονολογικό στοιχείο της ηλικίας του Εκκλησιδίου αυτού είναι σημείωση που βρίσκεται στα αριστερά, στα πόδια της ολόσωμης τοιχογραφίας της Αγίας. Σύμφωνα με αυτή, το ιερό Προσκύνημα υπήρχε ήδη το 1774, εφόσον αναφέρεται ως ημερομηνία της τοιχογραφήσεως η 26^η Ιουνίου 1774. Επομένως, η ηλικία του Εκκλησιδίου είναι τουλάχιστον 236 ετών. Ωστόσο η ημερομηνία της αγιογραφήσεως του Ναού δεν μπορεί να ταυτιστεί με την κατασκευή του Ναού. Η εντύπωση που υπάρχει παρουσιάζει το Εκκλησίδιο να είναι πολύ πιο παλιό. Μάλιστα λέγεται ότι είναι τόσο αρχαίο, όσο και η περίφημη Μονή Δαφνίου. Τα τελευταία ευρήματα που ευρέθησαν κατά την ανακαίνιση του Ναού και είναι πρωτοχριστιανικοί τάφοι, ως και η μεταβυζαντινή  στερέωσή του, ενισχύουν την άποψη για την αρχαιότητα του Ναού.

Από τις εισπράξεις του Εκκλησιδίου, που επισκευάστηκε και προεκτάθηκε πρόχειρα, κτίσθηκαν τα πρώτα κελλιά, εκτός από κάποια άλλα που κτίσθηκαν αργότερα από κάποιους προσκυνητές, ως αφιέρωμα στην Αγία. Το καμπαναριό ήταν προσφορά της Εταιρείας Ελληνικού Πυριτιδοποιείου, που πάντα πρόθυμα συνέβαλε στις ανάγκες του Προσκυνήματος και κατασκευάστηκε το 1897. Τρία ή τέσσερα χρόνια μετά την κατασκευή του καμπαναριού αποφασίστηκε η ανέγερση μεγάλου ναού. Η απόφαση αυτή δεν υλοποιήθηκε, γι’ αυτό σώθηκε μέχρι σήμερα το παλαιό Εκκλησίδιο.

Έτσι, με τις εισπράξεις του ιερού Ναού, τις έκτακτες εισφορές σε είδος, σε χρήμα και προσωπική εργασία, ο Ναός αποπερατώθηκε και ήταν όπως είχε μέχρι πρόσφατα, δηλαδή πριν από την ανακαίνισή του και την προσθήκη σε αυτόν και του πρόναου. Οι εργασίες τελείωσαν το 1904 και τα εγκαίνια τελέσθηκαν από το Μητροπολίτη Αθηνών Θεόκλητο. Παλαιοί προσκυνητές με συγκίνηση κατέγραψαν με πόση συγκίνηση ο μακαρίτης παπα-Λαμπράκης βγήκε στην Ωραία Πύλη και ευχήθηκε: «υπέρ των προσφερόντων της άσβεστον».

Η εύρεση της θαυματουργής εικόνας

Η εικόνα της Αγίας βρέθηκε με θαυματουργό τρόπο πριν από 100 και πλέον έτη. Κάποιος βοσκός, του οποίου το όνομα αγνοούμε, είχε για συνηθισμένο καταφύγιο το έρημο Εκκλησίδιο. Είδε στον ύπνο του πανέμορφη νεαρή κοπέλα που φανέρωσε σε αυτόν ότι είναι δικός της εκείνος ο τόπος και πρέπει στο εξής να σταματήσει να σταυλίζει εκεί και να τον βεβηλώνει, τόσο ο ίδιος όσο και οποιοσδήποτε άλλος.

Ο βοσκός δεν έδωσε άλλη εξήγηση και σημασία στα λόγια αυτά. Για το λόγο αυτό και συνέχιζε να σταυλίζει τα πρόβατά του στον ίδιο χώρο. Όμως άρχισε σταδιακά να χάνει για μερικές ημέρες από ένα πρόβατο κάθε ημέρα. Η ωραιότατη κοπέλα παρουσιάστηκε και δεύτερη φορά στον ύπνο του βοσκού και του είπε το εξής; «αύριο οποιαδήποτε δύο άτομα έλθουν εδώ μαζί και τα συναντήσεις, να τα καλέσεις και να σκάψουν στο δεξιό μέρος προς την είσοδο».

Σε δύο γυναίκες, και τις δύο από τον Πειραιά, τη Μαριγώ Κούλα και την Αγγελική Κ. Τσαμπάτζη, που βρέθηκαν στον τόπο αυτό για να μαζέψουν χόρτα, επιφυλάχθηκε η μεγάλη τιμή και ευτυχία να φέρουν σε πέρας την παραγγελία της ωραιότατης νεαρής κοπέλας. Οι τρεις Χριστιανοί κατευθύνθηκαν στο μέρος που είχε υποδειχθεί στο βοσκό και, αφού έσκαψαν, βρήκαν εικόνα διαστάσεων 26x37, την περίφημη θαυματουργή εικόνα της Αγίας Βαρβάρας.  

Το γεγονός από στόμα σε στόμα διαδόθηκε αστραπιαία τότε σε όλο τον Πειραιά και την Αθήνα, με αποτέλεσμα να συρρεύσει πλήθος κόσμου για να θαυμάσει το γεγονός από κοντά. Όλοι ήθελαν να προσκυνήσουν την εικόνα της Αγίας Βαρβάρας, ασθενείς και μη. Μάλιστα, επειδή η εικόνα είχε υποστεί μεγάλες φθορές τόσο από το χρόνο, όσο και από τις περιπέτειες που πέρασε, επαργυρώθηκε και στη συνέχεια περιφερόταν στην Πειραιά, με σκοπό τη συλλογή χρημάτων για την επισκευή του ερειπωμένου Εκκλησιδίου.

Η θαυματουργή εικόνα της Αγίας Βαρβάρας, μετά την πρόσφατη εκ βάθρων ανακαίνιση του Προσκυνήματος, βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του κεντρικού κλίτους του Ναού σε περίτεχνο μαρμάρινο προσκυνητάρι, δωρεά της οικογένειας Σπυρίδωνος και Αγγέλου Μεταξά, που έχει προσφέρει πολύτιμα αναθήματα στο Ναό της Αγίας, όπως το παλαιό τέμπλο της «Ευρέσεως» και τον εξαιρετικής τέχνης ξυλόγλυπτο Επιτάφιο, στον οποίο είναι τοποθετημένο το ιερό λείψανο της Αγίας.

Από τα θαύματα της Αγίας

 Οι θρύλοι και οι παραδόσεις από τα θαύματα και τα περιστατικά σχετικά με την εύρεση της εικόνας είναι αναρίθμητα. Η εικόνα αυτή όμως συνδέθηκε με το όνομα της οικογένειας Βέλλα από τον Πειραιά, της οποίας σημάδεψε θαυματουργικά τη ζωή και την πορεία με το ακόλουθο γεγονός. Η κόρη της οικογένειας Βέλλα, Σοφία, από σοβαρή αρρώστια είχε το δεξί της χέρι ακίνητο. Είχε αποταθεί σε ιατρούς τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό στην προσπάθειά της να γιατρευτεί, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Τη νύχτα της 14^ης Φεβρουαρίου 1899, αφού παρουσιάστηκε στην κόρη πανέμορφη κοπέλα, της είπε τα εξής: «αύριο, πρωί πρωί, να σηκωθείς να παίξεις πιάνο». Στην ερώτηση της Σοφίας: «πώς να παίξω, αφού δεν μπορώ να κινήσω το χέρι μου;», έλαβε την απάντηση: «Είμαι η Αγία Βαρβάρα» και έφυγε η νέα. Και πράγματι το πρωί της 15^ης Φεβρουαρίου το χέρι της κοπέλας ήταν απολύτως καλά και η κοπέλα έσπευσε στο πιάνο να παίξει.   Οι γονείς, όταν άκουσαν το πιάνο να παίζει, απόρησαν και έσπευσαν να δουν τι συμβαίνει. Τότε είδαν το παιδί τους να είναι εντελώς καλά και να παίζει στο πιάνο. Μόλις το κορίτσι τους είδε, τους εξήγησε τα σχετικά με το θαύμα. Το θαύμα διαδόθηκε αστραπιαία και προκάλεσε κατάπληξη. Αμέσως τότε τα πλήθη δοξάζοντας το Θεό κατευθύνονταν προς το Ναό και προσκυνούσαν τη χάρη της. Η οικογένεια Βέλλα, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης κατασκεύασε το προσκυνητάρι με την κανδήλα που υπάρχει μέχρι σήμερα  και έκανε χρυσό το χέρι της Αγίας. Σε ανάμνηση του θαύματος, πάνω στο προσκυνητάρι προστέθηκε από τότε η σημείωση: «Σοφία Λ. Βέλλα εξ ανιάτου υδράρθρου πάσχουσα κατ’ όναρ δε τη 14^η Φεβρουαρίου 1899 ιαθείσα παρά της Αγίας τόδε το Εικονοστάσιον συν τη κανδήλα και περιφράγματι ευσεβώς ανέθηκεν».

Το νέο Θεολογικό – Φοιτητικό Οικοτροφείο της Αποστολικής Διακονίας

Η Αποστολική Διακονία ανήγειρε τετραώροφο κτίριο απέναντι από το Ναό, στο οποίο στεγαζόταν και λειτουργούσε από τις 21 Νοεμβρίου 1957 η «Σχολή Διακονισσών». Η Σχολή αυτή είχε σκοπό την ειδική εκπαίδευση «Διακονισσών», δηλαδή εκκλησιαστικών και κοινωνικών λειτουργών, ικανών να χρησιμεύσουν ως άμεσοι βοηθοί των Εφημερίων στο ποιμαντορικό τους έργο για την οικογένεια  και την προώθηση της κοινωνικής αντιλήψεως στο πνεύμα  της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Το κτίριο αυτό ανακαινίστηκε πλήρως και στεγάζει σήμερα το Θεολογικό – Φοιτητικό Οικοτροφείο στο οποίο διαμένουν φοιτητές που σπουδάζουν σε όλες τις σχολές του Πανεπιστημίου Αθηνών και βρίσκουν σε αυτό αξιοπρεπή τρόπο και τόπο διαβίωσης.

Η μαρτυρία του Θεού σήμερα

Το κτίσιμο ή η διατήρηση ενός Ναού υπαγορεύεται από την υπαρξιακή ανάγκη του ανθρώπου να αισθάνεται την παρουσία του Θεού κοντά του μέσα στο μάταιο και αβέβαιο αυτό κόσμο. Να αισθάνεται το αιώνιο μέσα στο χρόνο που ρέει και φεύγει.  Η ανέγερση ενός Ναού είναι ουσιαστικά μια πράξη πίστεως του ανθρώπου, έκφραση της ευλάβειάς του και της αγάπης του στο Θεό. Αυτό, λοιπόν, το ιστορικό κτίριο, το αιωνόβιο, που εμείς ονομάζουμε Ιερό Ναό, είναι για εμάς το κέντρο της χριστιανικής μας λατρείας. Και θεωρείται κατά μεν τους Πατέρες της Εκκλησίας μας «επίγειος ουρανός μέσα στον οποίο ο επουράνιος Θεός ενοικεί και εμπεριπατεί», κατά δε τη Θεολογία μας «ο συμβολικός χώρος, ο οποίος συνάπτει Θεό και άνθρωπο», «ένα ορατό σημείο – σύμβολο- εκείνου που δεν μπορούν να δουν τα ανθρώπινα μάτια». Για το λαό μας όμως, τον αγαθό και πιστό, που ζει και κινείται εντός της δικής του πραγματικότητας, είναι ο Ναός χώρος ιερός μέσα στον οποίο λατρεύει το Θεό κατά τις Κυριακές και λοιπές εορτές, βρίσκει παρηγοριά και γαλήνη ψυχής σε ώρες δοκιμασίας, αναπέμπει ευγνωμοσύνη στο Θεό σε ημέρες χαράς, συμμετέχει στα ιερά Μυστήρια, καθαγιάζει τις σημαντικότερες και μοναδικές του βίου του στιγμές.

Στο Ναό ζούμε τη μεγάλη υπέρβαση του χρόνου και του χώρου. Ενώ βρισκόμαστε στη γη, μετέχουμε του ουρανού, ενώ ζούμε μέσα στους περιορισμούς του χρόνου, γευόμαστε την αιωνιότητα, τη χαρά της νίκης κατά του θανάτου. «Η γη κι ο ουρανός ανακατεύονται κάθε Κυριακή και κάθε γιορτινή μέρα στη Θεία Λειτουργία… Το να πας την Κυριακή στη Λειτουργία σημαίνει πραγματικά να βγεις από το σπίτι σου και να πας στον ουρανό».

Συνδεδεμένη, λοιπόν, η δική μας γενιά με τη γενιά εκείνων που έκτισαν το Ναό συνεχίζει την ιστορία, συνεχίζει την παράδοση, συνεχίσει το καθήκον όχι πλέον της ανεγέρσεως, αλλά το της μαρτυρίας, της συντηρήσεως, της πλήρους ανακαινίσεως και της λειτουργίας του ιερού προσκυνήματος και του Φοιτητικού Οικοτροφείου στις ημέρες μας.  

Έτσι όλος ο χώρος αυτός του Ιερού Προσκυνήματος και του Οικοτροφείου είναι μια πνευματική κυψέλη, μια πνευματική όαση της Εκκλησίας στο Δήμο  της Αγίας Βαρβάρας, που σφύζει από ζωή και δράση και τον οποίο ο καθένας μας μπορεί να επισκέπτεται, για να ξεκουράζεται πνευματικά και να χαίρεται μέσα στο όμορφο φυσικό περιβάλλον.

Το έργο δεν ήταν εύκολο. Η ευθύνη μεγάλη, το χρέος βαρύ. Η δαπάνη του έργου της ανακαινίσεως του Ιερού Ναού, του Οικοτροφείου και της διαμορφώσεως του περιβάλλοντος χώρου ήταν τεράστια. Το έργο ανέλαβε εξ ολοκλήρου η Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Αλλά μέγας ο Θεός ημών. Και μάλιστα Θεός μόνος ποιών θαυμαστά και εξαίσια. Είναι αλήθεια ότι κάθε εκκλησιαστικό έργο ξεκινά χωρίς να υπάρχουν όλα τα χρήματα. Ο Θεός ευλογεί την προσπάθεια και, χωρίς να το καταλάβουμε, το έργο τελειώνει. Αυτό οφείλεται στην ευσέβεια, την αγάπη, τη φιλοτιμία, την ευαισθησία και την εμπιστοσύνη του λαού του Θεού, που σε κάθε τέτοιο έργο προσφέρει με την καρδιά του από το περίσσευμα ή το υστέρημά του, που αγκαλιάζει τέτοιες ιερές προσπάθειες και συμπαραστέκεται σε αυτές με ενθουσιασμό και γενναιοδωρία.  

Τα ιερά λείψανα της Αγίας Βαρβάρας

Την Κυριακή 1 Ιουνίου 2003, αντιπροσωπεία της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος μετέβη, με στρατιωτικό αεροπλάνο που διέθεσε η Ελληνική Κυβέρνηση, στη Βενετία της Ιταλίας και παρέλαβε τμήμα εκ του ιερού λειψάνου της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας που φυλάσσεται εκεί, μετά την ευγενή ανταπόκριση του Ρωμαιοκαθολικού Επισκόπου της Βενετίας κ. Angelo Scola από ευλαβές αίτημα της Εκκλησίας μας. Επικεφαλής της αντιπροσωπείας, ως εκπρόσωπος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Χριστοδούλου, ήταν ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Φαναρίου κ. Αγαθάγγελος, Γενικός Διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.  

Η τελετή παραλαβής του ιερού λειψάνου έγινε στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Μάρκου Βενετίας. Κατά την τελετή απέδωσε εκκλησιαστικούς ύμνους η Βυζαντινή Χορωδία των Φοιτητών του Θεολογικού Οικοτροφείου της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.  

Κατά την αναχώρηση από τον αερολιμένα της Βενετίας άνδρες της Ιταλικής Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας απέδωσαν με μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα υψηλές τιμές προς την Αγία, η οποία στην Ιταλία θεωρείται προστάτιδά τους.

Οι Χριστιανοί αδελφοί μας, που επισκέπτονται το Προσκύνημα της Αγίας Βαρβάρας, ασπάζονται τα ιερά λείψανά της και φεύγουν – το δείχνουν στα μάτια τους- με την καρδιά αναπαυμένη και ξεκούραστη. Πιο αισιόδοξοι, πιο χαρούμενοι, πιο υπομονετικοί. Σαν να άνοιξε ο Ουρανός και φωτίστηκε η ψυχή τους. Γιατί η Αγία γίνεται η ικέτιδα της κλήσεως και της παρακλήσεώς τους στην αγάπη του Θεού.

Η μνήμη ενός Αγίου και η τιμή στα ιερά λείψανά το, δεν είναι ένα απλό όραμα, μια περιορισμένη χαρά, ένα καθήκον. Είναι ολόκληρος ο ουρανός, όλη η ιστορία, όλη η πίστη, όλο το συναξάρι. Για αυτό γιορτάζουμε, για αυτό νιώθουμε ιδιαίτερα ευλογημένοι, για αυτό θεωρούμε την παρουσία της Αγίας κοντά μας ως ακένωτη παρακαταθήκη, που μας καλεί να σκορπίζουμε καθημερινά τις μνήμες της Εκκλησίας, ως μάρτυρες και αποστολικοί κήρυκες της ζωής του Ευαγγελίου.

Για αυτό αγωνιστήκαμε, με την ευλογία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Χριστοδούλου, να φέρουμε τα λείψανα της Αγίας. Για αυτό δοξάζουμε το Θεό και ευχαριστούμε την Αγία Μεγαλομάρτυρα του Χριστού Βαρβάρα. Για τη ελπίδα και την παρηγοριά και την καταφυγή που μας χαρίζει. Διότι η δική μας περιουσίας, ως Χριστιανών, είναι τα ιερά λείψανά της και οι καρδιές των αδελφών μας.

Πηγή υλικού

Το Προσκύνημα της Αγίας Βαρβάρας, Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος

Επιλογή υλικού

Αικατερίνη Διαμαντοπούλου

Υπεύθυνη υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων