Γλυκειά Παρθέν' αξίωσέ με να ‘ρθω και πάλι στο ναό σου,
όπου φυσά γλυκά η αύρα στα πλατάνια τα θεόρατα κάτω στο ρέμα,
που η πηγή κελαρύζει κι επάνω θροΐζει η αύρα μαλακά.
Όλος ο ήλιος λάμπει στο θόλο του ωραίου ναού σου με τα πιατάκια τα ποικιλμένα
κι ευωδιάζ' η μύρτος κι η δάφνη ολόγυρα κι η βρύση κελαδεί στην αυλή,
που ανθεί λιβανωτός κι (η μύρτος).
Στα νεαήμερα τ' αγαπημένα της δοξασμένης μεταστάσεώς σου ήθελα να 'μια να ψάλλω
το «Πεποικιλμένη...» στο πανηγύρι το σεμνό.
Να βλέπω να θαυμάζω τη μορφή σου με τα ματάκια τα κλειστά, με τα χεράκια σταυρωμένα κι ο υιός σου να κρατεί την άμωμη ψυχή σου, ως τρυγόνα στα χεράκια.
Κι Απόστολοι εκ περάτων στα σύννεφα επάνω πετώντας,
κι Άγγελοι με σταυρωμένα χέρια βλέπουν το θάμα το φριχτό!
Ψηλά απάνω απ' το δώμα, από δυο παραθυράκια, με τις κοκούλες δυο καλογεράκια, προβάλλουν και τείνουν από έναν τόμον ανοιχτό!
Κι ένας γράφει: «Θνητή γυναίκα του Θεού μητέρα» κι α άλλος: «τ' ουρανού είσαι πλατυτέρα, ως έμψυχος ναός και θρόνος του Θεού...»
Γλυκειά Παρθέν΄, αξίωσέ με να ‘ρθω και πάλι στο ναό σου,
όπου φυσά γλυκειά η αύρα στο ρέμα στα πλατάνια μυστικά!
Πηγή Υλικού: Σύγχρονη Ελληνική και Παγκόσμια Ποιητική Ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση", Εκδ. Ναυτίλος
Επιλογή υλικού:
Αικατερίνη Διαμαντοπούλου
Υπεύθυνη Υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων